ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Впрочем, тие со својата манифестирана бесчувствителност, со својата пасивност и со својот шематизиран и извештачен правен пристап, потајно и се залагаат за оваа status quo позиција – оти најчесто „тие ги одбираат овие професии не со цел да им помогнат на другите, туку да се збогатат“ (Ганди).

7 И за крај на оваа искрена, добронамерна и етичка критика на плиткоста, возгордеаноста без покритие и карактерната расипаност на судиите, би го навеле брилијантниот пасус на Б.Паскал, 7.  An Historical Introduction to Western Constitutional Law – 1995, во превод на македонски како: Историски вовед во Западното уставно право; Табернакул; Скопје, 2010; стр. 93 и 95.

Ете затоа, алчните судии, но и адвокатите – коишто, според зборовите на Махатма Ганди, се нивните „први братучеди“ и кои „попрво би ја продлабочиле кавгата, отколку што би ја решиле“, воопшто не ни гледаат работите да ги направат поразлични од она што сè.

Овие примери служат само како вовед во некои од можностите за поставување прашања кои го охрабруваат реавторизирањето на животите во согласност со преферираните приказни.

Од сите луѓе коишто ве познаваат, кој би бил во најдобра позиција да прикаже некои детали кои би ми биле од помош? • Како би можеле тие да увидат кои промени во животот вие најмногу ги посакувате? • До кои заклучоци тие би можеле да дојдат во врска со вашите намери за промена врз основа на ова? • Што би можело ова да каже за тоа кој животен стил вам најмногу ви одговара?

Тоа е вовед во поетиката на Ренџов.

„Често, многу често влегував во блискиот манастир“, не е обична описна реченица (Аврам и Адам) туку вовед во приказната на зографите кои со векови ги гледале и следеле „маките и страдањата на овој народ“.

„Си беше еднаш еднаш едно убаво русокосо девојченце кое живееше блиску до шумата“, почна да чита мајката, како суптилен вовед во успивањето, кое тој го презираше.

Преведувачот врз себе ја презема целата одговорност (хм, ова не се слуша често во денешно време!) за изборот, преводот и предговорот на овој краток вовед во битието и корпусот на руската сатира.

И ако во тие спорни гранични региони сатирата се преплетува со фантастиката - убаво; ако се преплетува со гротеската - уште поубаво; ако се движи по тенкиот раб меѓу утопијата и секојдневието - од убаво поубаво.

Како вовед во ова излагање сега ќе повторам едно тврдење, од моето Толкување на соништата, изнесено како необјаснет заклучок од аналитичкото истражување.

ДРОГА Umberto Boccioni - States of Mind Those Who Stay

Дали бројните прилози околу легализацијата на тешки дроги што годинава се најдоа по многуте светски и домашни часописи, значат вовед во радикални промени во третирањето на човековите права и слободи, или нешто сосем друго?

Тој зборуваше со голем занес, како пред катедрата пред некогашните студенти, како при одбраната на својата докторска дисертација во Сорбона.

Беше очигледно дека Камилски имаше подготвено вистинско пледоаје за меѓузависноста на лингвистиката и гастрономијата, како вовед во дебатата за османскотурските заемки во балканските јазици и јадења.

Како вовед во целиот темат преведовме еден нешто постар (од 1989 г.) но сé уште инструктивен текст на В.

Имавме и една друга заедничка мака: предавањето на акредитивните писма, вистинскиот официјален вовед во дипломатијата во земјата на приемот. Conditio sine qua non, во мисијата на амбасадорот.

Макар што во дипломатскиот кор циркулираа непотврдени информации дека наскоро во Картагина ќе се одржат првите американско-палестински разговори, како вовед во палестинско-израелските разговори, настојував да го совладам во себе поривот на вообичената дипломатска индискреција...

Со доверлива искреност не го задржуваше својот оптимизам верувајќи дека конечно настапуваат среќни денови за народот на Палестина.

Но празник е! Понуди ни подобар вовед Во новото, во стварноста Спаси нѐ од маргините Речи – доста!

Како вовед во драмата даваме еден инструктивен текст од Толстој. (П Вулкански) 148 Margina #17-18 [1995] | okno.mk

Во елегантно изведениот вовед во Апокалипса, Бароуз прецизно ја опиша виртуелно- реалната уметност на иднината: Кога уметноста ќе ја напушти рамката и кога пишуваниот збор ќе ја напушти страницата - не само физичката рамка и страница, туку рамките и страниците на одредените категории - се случува базичен опис на самата реалност; либерална реализација на уметност...

Ете, тогаш ми се пристори дека за првпат ја видов реката (иако веројатно и пред тоа сум ја гледал) и помислив дека некој мене ми ја приредува таа гозба како вовед во некое славје.

Од него научив што да му пресудам: нека изврши самоубиство под стоички околности, веднаш! римските излетнички места се создадени за рамнодушно сечење вени за отров, топла бања и палење за забавен вовед во правот.

Не правам никаков обид за нивно вреднување. 3 За еден општ вовед во Деридиното мислење можат да се консултираат одреден број на дела, на пример (9).

Тоа секогаш е најдобриот вовед во прашања и размислувања.

Немав намера да го објавам, но одреден број на луѓе рекоа дека пронашле егзегеза на Дерида во еден корисен напис, па затоа се решив со надеж дека има некаква смисла.

Која, ако воопшто некоја, од овие може да биде соодветна во овој контекст е тема што ги трансцендира границите на она што беше посакувано во овој есеј.8 Референци: 1. J. Culler, ‘Jasques Derrida’ in J. Sturrock (ed.) Structuralism and Since: from Levi- Strauss to Dérrida (Oxford: Oxford University Press, 1979) pp. 154-179. 2. J. Derrida, Of Gramatology, trans. G.C. Spivak (Baltimore: John Hopkins University Press, 1974) 3. J. Derrida,’Structure, Sign and Play in the Discourse of the human Sciences’ in Writ­ ing and Différence (London: Routledge, 1978) ch. 10. 4. J. Derrida, Positions, trans. A. Bass (Chicago: University of Chicago Press, 1981). 5. J. Derrida, ‘Différance’ in Margins of Philosophy (London: Harvester, 1982) ch.1. 6. F.B. Fitch,’ Self-Reference in Philosophy’, Mind 55 (1964) pp. 64-73. 7. K. Hart, The Treaspass of the Sign (Cambridge: Cambridge Universitu Press, 1989). 8. B. Johnson, Translator’s preface to J. Derrida’s Dissemination (Chicago: Universitu of Chicago Press, 1981). 9. C. Norris, Derrida (London: Fontana Press, 1987) 10. J. Passmore, Philosophical Reasoning (London: Duckworth, 1961). 11. G. Priest, ‘The Limits of Thought - and Beyond’, Mind 100 (1991) pp. 361-370. 12. G. Priest, ‘The structure of Paradoxes of Self-Reference’, Mind (forthcoming). 13. D. Wood, ‘Derrida and the Paradoxes of Reflection’, Journal of the British Society for Phenomenology 11 (1980) pp. 225-238. ___________________________ 1 За почеток, погледнете (6), (10, гл. 4), И (11). 2 Она што следи е едноставно изложување на Деридините гледишта.

Меѓутоа, тоа го реков и пред­малку, не постои една филозофија, ниту филозофија на филозофијата што би се нарекувала деконструкција и која од себе самата би изведувала некој „природен дел“.

Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Во вашите кратки јавувања во врска со актуелните настани во Македонија, како реакции на информациите во европските медиуми, вие истакнувате дека по утринскиот фељтон во медиумите, посветен на сите зла кои им се припишуваат на кравите, свињите, овците (и на понекоја коза!), следат настаните за инцидентите на македонско-косовската граница, кои не се од посериозна природа, но кои можат да бидат вовед во криза со трагични последици за целиот регион.

Поимот синдром по дефиниција означува збир на симптоми на една болест.

Вашата размисла, ме враќа уште еднаш кон мојот текст Поуки за божествата, кој не без причина е вовед во романот Атеистички музеј...

Меѓу другото, печатот сметал дека искажаните пофалби во полза на Народноослободителното движење и на Тито од страна на британскиот премиер би можеле да бидат вовед во преземањето мерки за реорганизација на Југословенската влада, за да се овозможи создавање обединет фронт меѓу "владата на кралот Петар ИИ, со онаа на маршал Тито".

А „еволуцијата на министерот (се однесува на британскиот премиер Винстон Черчил, б.м.) за успесите на маршал Тито во оваа војна се изненадувачки, а многу посматрачи во оваа земја веруваат дека тој ги претставува во многу порозова слика од онаа што навистина егзистира, иако нашите информации за вистинската ситуација... се неодредени“.

ВОВЕД Во периодот од Виенската конференција од 1815 година* па сѐ до 1989 година (паѓањето на Берлинскиот ѕид) светот, особено Европа, живеел во три политички системи креирани од големите сили.

Го употребив како вовед во панел-разговорот Публика која се менува за уметноста која се менува, одржан на 21 мај 1966 год. во Њујорк, во организација на Соединетиот совет за Уметност. A Year from Monday, 30-34. dnevnik: publika 1966 1.

Интелигенцијата има, според еднодушната согласност, општествена задача да ја критикува основаноста на институциите не нанесувајќи им штета, да ја преземе на себе улогата (за да спречи некој тоа да го земе за сериозно) на бранител на јавноста од малверзации; таа е барон шарлатан.

Во четвртиот дел на најдебелите досега “Маргински елементи на самосвест”, делумно и како вовед во малиот тематски блок за Борхес, го пренесуваме текстот “Борхес и Дерида”. (...) Статусот на интелигенцијата е заснован врз еден систем од распространета измама, организирана по станици и меѓустаници, толку заплеткани и меѓусебно оддалечени што, во случај оваа или онаа станица да падне, целината не се доведува во опасност; но, кога ќе се појави решителен превратник, голем саботер, оној којшто удира врз централата, се дава знак за узбуна и членовите на заедницата од сите чинови јуришаат на бедемите со врело масло.

Не можеме да речеме дека се лесни тие први љубовни страдања, тие први треперења на срцето, но да речеме и тоа дека се нормални и дека во нив сѐ уште се испреплетуваат и другарски чувства и другарски односи и дека тие сѐ уште се само вовед во вистинската љубов што доаѓа во позрелите години.