Полковникот Бонети правеше напори да проба од јагулата, ја бодеше виљушката во неа како да ја убива, откинуваше парче, го ставаше в уста, но грлото му се затвораше: поголтнуваше по малку со мака.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Грдан се врати со една чинија во едната и две виљушки во другата рака, Горда ги симна нозете од масичката за да отстапи место за салатата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Виљушката во рацете на Рада доби некое чудно треперење.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
На крајот си ги чистат забите со голи прсти, со нокти или боцкајќи се со вилушката во непцата околу забите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)