И ова е само една вистина, зашто вистини има стопати по толку, којзнае колку пати по толку.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Вистини има колку што има и луѓе. И живи и мртви. Така со Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тоа е таков адреналин у вени, таква невидена нервоза и параноја дека нема сè да се заврши на време (што додуше и не е многу далеку од вистината имајќи предвид што сè мама Кристл сака да однесе од стариот стан од 89 квадрати и да реинсталира во новиот стан од 47 квадрати).
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
На дното од морето да ја закопаат, ќе исплови, вистината има моќ, ќе ги премости сите бранови диви и ќе ја надвиши лагата бедна.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
Блефира ли, или вистина има пријатели на високи позиции.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Како да ги прочита мислите на Беренц, митрополитот стана, отиде до прозорецот, ведро му мавна некому оттаму и спокојно додаде: „Мислам дека враќањето од интернацијата им го должам на тие влијателни пријатели”.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)