виножито (имн.) - се (зам.)

Небаре запалени виножита се тркалаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се мешаа светлината на водата со светлината на небото. Виножито се покажа на небесната шир.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тогаш во центарот на виножитото се појави црна дамка која со отворена уста почна да ги голта сите бои, една по една.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)