вино (имн.) - во (предл.)

По малку ме израдува веселото насмеано друштво, со виното во раце.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Зошто во Македонија се беа помешале младото и старото вино во една мешина, во која се надвјасуваа меѓусебно, па се закануваа секое со својата жестина да создаде што посилен ветер, ураган во чие око се криеше тајната која не знаеме каде ќе нѐ однесе. А таму, во тоа око, кој може да навлезе? ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се уште го слушам стаклестиот звук на шишињата со сокови, пиво и вино во гајбите растурени по тревникот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Само еднаш. На свадбата на Пане Скендеров на Св.Пантелејмон `70 или `71 година и никогаш повеќе.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мајка им носеше сѐ уште топло дулсе ди мансана, благо од јаболка што мирисаше уште од далеку, а татко им се смееше и си тураше вино во чашата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сал туку си увкав во дланките чекајќи го да дојде Владимир Пиштало, да удриме набрзина по еден натпревар во брзо и долго воздивнување, една воздишка еден век, па потем да ги напоиме воздишките со домашно вино во траторијата Мадона, ем да ги напоиме, ем да им испееме по некоја нашинска, (нашите песни се нагрнати со топли ќебиња) ама не ни текна да прашаме дали воопшто важат резервациите кога е ноќ на смрзнатите графикони во Венеција САН МИКЕЛЕ: СТРАВИНСКИ И БРОДСКИ ВО ЕДНА ПЕСНА Тие двајцата, најпосле се најдоа под една сенка, тука, на гробиштата на островот Сан Микеле, на пет минути со бродче од плоштадот Свети Марко во Венеција.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Не беше зима а беше смрзнувачка таа ноќ на Мостот на воздишките во Венеција.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А пак од спротивната страна - полковникот на џандармеријата, Мициќ, постојано му тура вино во чашата и му наздравува, како на најблизок...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Знаеше дека младата и убава пролет налива вино во душата само со омајните мириси и страсните трепети на својот немир.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бесконтролно, механички, безволно наливаше вино во чашите и пиеше. Пиеше...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ја зеде нејзината полуполна чаша и го истури виното во саксијата со цвеќе што беше на первазот од прозорецот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И како што тој ги полнеше бокалите, и како што течноста во бочвата се намалуваше, така Милан сѐ повеќе го ценеше преостанатото вино во бочвата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ама ја чува вино во визба седум години.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој, рече, не бара ништо друго освен мојот папок да му биде чаша, мерка за последното шише вино во неговиот живот; му реков да не зборува така, оти сум суеверна и не ги сакам зборовите кои говорат за последни нешта во животот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој беше наведнат врз мојот стомак; со палецот го беше затворил отворот на шишето толку колку од него да капе по некоја капка; сипуваше виното во мојот папок и потем пиеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Станав. Мора да сум изгледал страшно со шишето вино во раката, оти на Луција насмевката ѝ смрзна во грлото; се обиде да избега лево од мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Навистина, си изгледам буденброковски во сивото, сомотско куќно палто на татко ми, готов да го отпочнам разоткривањето на возбудливите моменти од семејната хроника, поткрепени со пожолтените фотографии, преполнети полици на библиотеката, заладеното вино во посребрените чаши: Убиството на прадедото Хаџи-Васков, прикажано во вечерашнава верзија со посебен нагласок на величествениот предсмртен гест кон атентаторот, - „Нека ти е простум, синко, ни самиот не знаеш што правиш“, ја тера Ева III, да ме стисне за рацете, а штом минувам на единствената љубовна приказна за Ѓорѓи, непокорниот син на Прокопија и српската учителка, мојата ноќна посетителка, сѐ уште цврсто држејќи ме за рацете, клекнува пред фотелјата и оддолу, ги впива секој збор во ширум отворените очи.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И шопа вино во бокалот, шуми, ко млеко во кобличе. А ние, не знаеме да си ги одлепиме устите. Стоиме така, си го менуваме здивот, дишењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Поголем дел од државите дозволуваат продажба на пиво и вино во приватните продавници, додека некои држави продажбата на жестоки пијалоци ја ограничуваат на државните продавници.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од укинувањето на прохибицијата 1933. година, прописите во врска со продажбата на алкохол не се исти во законите на сите сојузни држави. 75
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Попе, не лекувај го со вино, му се сторило дека бегот подвибно вика по него, но тој по неколку седмици, ослободен од велигденските пости сит и напиен, видел дека ждребето е нападното од коњска треска го назобал со трици и го ожеднел и потоа го напоил со зашеќерено вино во кое замешал грст суви тревки и млад, дванаесет месеци сушен пелин.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Попот ги кадел момчињата со темјан додека црната брада страшно му штркнувала на сите страни, потоа првиот го поел со старо вино во кое настругал сив корен од линцура, а на другиот со капки маслинов зејтин во кои со години чувал пелин и рициново семе му извлекол од увото мртов црв или дрвеница или болва, сега е сосема сеедно синовите на бегот можеле пак да трчаат по полето и по стрмништата да вадат јајца од еребици.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Внатре во чашата Ми го свртуваш вниманието како вино во чашата пред да го пробаш.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
„Одам на корзо. Договорен сум со Костадин да се видиме на едно вино во „Корзо“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
По првото иде второ, трето и така со ред. Петре веќе ги прибрал сите поскури и шишиња со вино во поповата торба што останале од нафората и причесната.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ручаа во дворот под сенките на муренките, крај самото езеро, обградени со мрежите што се сушеа оптегнати на муренковите дрвја низ кои сонцето одвреме-навреме блеснуваше и се губеше; чуновите шлапкаа нишајќи се на бранчињата, а кога ќе подзапреа, ќе се чуеше џвакањето на полковниците, на кметот и учителот, како и гргорењето на виното во грлото.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А отец Серафим задолжен за манастирската визба, наточи вино старо од повеќе години, со интересен мирис на бочвата во која лежело и им рече дека ова вино во манастирот се пие во ретки прилики, на ретки свечености, за ретки гости.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Донат, бог да го благо­слови, сето време го одржуваше разговорот и нивото на вино во нејзината чаша, внимавајќи никој да не ја задржува предолго, освен ако задржувачот не беше евентуален купувач.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
АРСО: Ништо, те удрило виното в глава.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Бог да го убије виното, што ми го опи нункото!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
За последен пат со црно вино во твоја чест наздравувам!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Та од неа грозд силен потоа ќе се роди со опојно вино во плодот, вино кое светот и ќе го опои! ***
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Јадења од разни сорти и вино во големи златни пехари, по трпезите долги поставени а преку нив сите наседнати.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
И овците и козите и дворот полн јагниња и јариња; и воловите Баљо и Сивко и кравата Белка и двата коња и мачката и кучето Шарко и крушата до авлијата и бадемите и оревите и костените во Стара Ливада, бавчите, лозјата и благотата во каците и виното во бочките и песните пеени на седенки и ората виени во широки кругови на вигната и тоа беше дома..
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Среде џунгла. Тие бубачки - убијци од заседа, така се викаат, зарем тоа не е чудно.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Јужна Америка“, прошепоте таа, а очите ѝ поигруваа од возбуденост.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сѐ уште смешкајќи се таа ме поведе до софата од црн скај и бавно се спушти до мене нишајќи го виното во својот скут. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 154
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Малиот сепак ја зеде чашата и по некое време, со чаша за вино во десната рака, дојде лично стопанот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)