Националното е еден вид политички камен кој на сила му се става околу вратот на човекот расположен да лета; со него се задржува човекот да остане во своето село, до својот нужник, да не отиде во светот, да не види дека постојат многу и различни светови.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Обземени, затруени од надежта оти ќе владеат (слично како и тираните), ќе се почувствуваат одговорни за скорешната иднина во која го присилуваат сето битие да владее, да доминира, да убива, за да ја одржи невозможната надеж.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тогаш настапува еден вид политичко лудило за владетелот, но ако не го совлада разумот, надвладуваат инстинктите, тиранинот е готов да го предизвика спасувачкиот хаос, во кој тој би бил господар.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Често пати сугестиите дека луѓето можат да бидат успешно сфатени како машини (и според тоа ограничени) се видени како нешто навредливо или бесмислено, и тоа се смета како симптом на некој вид политичка грешка или интелектуално слепило.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)