веѓа (имн.) - до (предл.)

Еве нѐ пак - седиме на Монпарнас но за сега молчиме. Од кај шанкот нѐ гледа човек со модра сенка спуштена од десната веѓа до брадата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Од веѓите до малото прсте едночудо снежни клавирски дирки по кои како низ тврди белутраци се слегува до бунарот на старите мечти.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)