вечер (имн.) - заспие (гл.)

Потем, одново: Јад и чемер завладеа во Градот и глад голема и беше темно, ноќ прва, а сивите Чувари се примирија и спиеја на небото, и го видоа тоа силите небесни и им беше многу жал и пуштија маана врз гладниот народ, но мааната беше црна та паѓаше од небото, не како храна, а како закана...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа вечер заспа со сон на праведник.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)