Велосипедите со Јанош беа нешто посебно, за памтење, но обично патував со железницата или авто-стоп, налето спиев во вреќа по плажи и на клупи по градските паркови.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А во прошетката по калдрмата качен на велосипедот спомнатиот Господ замислете си го и поднапиен.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тој велосипед со излижани гуми Господ морал секој ден да го вози по нерамната калдрма покрај Серава и низ Бит Пазар дури во Чаир.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Цврсто сум решен, есенва, да си купам велосипед. На старо, од оние на „Рог“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
„Уницикл?“ „Знаеш, еден од оние високи, хромирани велосипеди со едно тркало, едноседи, што беа возени од артистите во водвиљите при жонглирање.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Пред некои куќи земјата беше растурена за да се направи основа за идните тревници, таму имаше многу малку посадени дрвја и грмушки, и детски играчки - велосипетчиња со три тркала, црвени или зелени вагончиња за играње и кофички за песок.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
На осумнаесетгодишна возраст го доби првиот велосипед со помошни тркала (неговите другарчиња одамна имаа научено да возат).
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)