Жан-Пол Капи , професор по книжевност на Нова Сорбона Зарем на Балканот не стивнуваат бурите на историјата?
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Така ибн Тајко немаше смелост да му признае дека не знае ни да чита, ни да пишува.
(Бела пауза)
Марин Крусиќ дојде пак кога заладуваше и кога честите бури на езерото го задржуваа дома синот на Тајкота.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Затоа во поемата „Ракување“, ќе ги испее стиховите: „О, треба да сме триж силни по дух/ деца на мало, потиснато племе/ во бурава на светот...“
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Сѐ би се одвивало добро во овие идилични рамки ако езерото, откако поминало толку милениуми без пречки, не се најдеше изложено на бурите на историјата на XX век.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)