И словата на блажен отец Лаврентиј се тука; ги исполнуваат празните страници на новите книги онака како што си биле сочинети, како ништо да не се случило.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Некаде помеѓу средното училиште и одлуката каде на колеџ, цртањето букви го зазеде местото на сите интереси”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Тој веруваше дека во комбинациите од букви го пронашол новиот светски поредок, и тоа многу години пред дадаизмот.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Отец Лаврентиј трча со солзи во очите и се смее, скока од радост, ја тегне камбаната и ѕвони пред утрински дожд.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
И во следниот момент, вистинска поплава од познати букви го затрупува видикот: манастирот е поплавен од убави слова, што еве, влегуваат во празните книги и се враќаат на свои места, како што си стоеле запишани од раката на последниот македонски ректор.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)