Можеле да ве испратат на бродови во Канада, како добиток.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Исто онака вкотвено како и неговиот брод во шибеничкото пристаниште. Го имаше на претек.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Чекореше од едниот до другиот крај на школскиот воен брод во големото Шибеничко пристаниште.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Психолозите како Rychlack кои ги отфрлаат сите компјутерски модели на умот можат да прескокнат од психолошкиот последен брод во науката за умот (т.е. научен и сѐ уште суштински небиолошки опис на психолошките феномени) и во матните води на мистицизмот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Кога пристигна бродот во таа далечна земја Тој виде непознат народ поседнат на брегот И јадри ѕвезди на небото.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И уште нешто што ти секако не го знаеш, а што говори во прилог на ова што го тврдам јас, е еден извештај за движењето на трговијата преку Трст, објавен во “Цариградски весник“ од 30 септември 1859 година, во кој Никола Поцо се споменува како трговец кој извезол волна на закупен брод во некоја од земјите отаде споменатото големо пристаниште на најсеверниот дел од Јадранското Море.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Си ја вообразувале интервенцијата на Европа, веќе го “гледале“ доаѓањето на нивните воени бродови во солунското пристаниште.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Динамитот навистина пристигнал со еден руски брод во Цариград, но поради недоволно внимание бил откриен од полицијата и конфискуван, а Козаков одвај успеал да се спаси како руски поданик.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Основен аргумент притоа секако бил праќајќи ги своите бродови во Солун, големите сили ги поттикнувале христијаните да се бунтуваат.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Им преостана „Денот на Откровението“. Секоја година, на денот на стапнувањето на Островото, испрааќаа по еден добро опремен, брз брод во потрага по нови поданства.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Во текот на војната бродот ќе стане помошен крстосувач на италјанската воена морнарица, а по капитулацијата на Италија бродот во Трст ќе го преземат Германците.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Првин бродот бил изграден со специјална намена да превезува банани за една италјанска фирма.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Година подоцна и на другите, од Корештата, и ним им рекоа ќе има голем бој и ние од него ќе ве спасиме, во Албанија и од тука со бродови во туѓи поднебја, под туѓи стреи...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во текот на еден живот човековото Јас е обликувано од искуството онака како што морето обликува камен во текот на столетија; Јас е она што го издвојува секое човечко суштество од остатокот на светот, но Јас е и она преку што човечкото суштество се поврзува со светот; Јас е центарот на гравитација на сопствениот универзум, тоа е чувството за себе и светот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Како брод во шише, заштитен од бури, но не може да плови.” .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кај тој Борис Степанович се наоѓаше списокот на сите Белогардејци кои се качиле на англиските бродови во Одеса.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)