ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Кој заборавен остров, кое езеро, кој брег и бран што го носи небото кон градот?

Таа што седи на брегот и чиниш некого чека сета од мермер и тага само ја живее мирно својата долга смрт

Кога пристигна бродот во таа далечна земја Тој виде непознат народ поседнат на брегот И јадри ѕвезди на небото.

Пиштеше џипот, се препелкаше, рикаше моторот на угорниците, пропаѓаше во доловите, тропаше по камењарите, удираше со страните по бреговите и го голташе патот.

Пооде Јана по брегот и пак застана, загледана во зелените води на Тиса.

Како трудница се тетеравеше, час на едната, час на другата страна на брегот, поткопувајќи ги бреговите и секој миг грицкајќи по залак од плодната банатско-бачка рамнина.

И така земјата и езерото, брегот и брановите го продолжуваат вечниот дијалог на кој се надоврзуваат гласовите на поетите, довикувајќи ја вечноста, во животот, бргу носен од брановите на минливоста.

Во тие мигови кога се жести моќта и величината на владеењето, се слуша вревата на полските ескадрони, урнебесниот пад на Отоманската империја. Така пишуваше Албер Ками...

Но секогаш кога се приближуваше со чунот полн риба до контролорите кои требаше да му го земат десетокот за еминот, нему му доаѓаа пред очи некакви чудни слики на непознати места, некакви други рибници каде што тој ловеше сам во свој далјан, некакви други брегови и весла што со леснотија на крилја го цепеа среброто на водата.

Ние заминавме, а тој остана на брегот и долго гледаше во нас, додека Лена му мавташе за збогум.

Ти се наоѓаше на брегот и со термометар ја мереше топлината на водата што излегуваше од дувалото.

Низ оној прозорец што е свртен кон исток, го гледа брегот и неговото зеленило од разни дрвја: бор, костен, даб, јавор, багрем, липа, леска, евла, како и по некоја питома или дива слива, круша, црешна, кои никнале сами преку семките донесени од ветрот или птиците.

Од дувалото со векови избива сулфурна пареа и топла сулфурна вода која тече низ брегот и шири мирис на расипани јајца, на ќуќур.

Не ќе те доцеди ништо: - под твоето дно - уште едно дно; - врз твојата синина остана птица да кружи - змија се веде на твојот брег и даб, кора од ветришта црна, вести: над сите невекови век, полкови матии непогуби!

Прости, само две раце имам два далечни брега и нашата неразделност - меѓу.

Не пеј песната страдална - в гората капат лисјата. водите течат - ронат брег и влечат млади јасики.

Го побараа од кметот чифтето и тој им го донесе. Пукаа по птиците, паѓаа тие по брегот и водата.

III Комисијата неколку дена ги обиколуваше терените околу селото, се качуваше по бреговите и планините, срамнуваше со картата, маркираше.

– „Колку за гемија, Силјане, околу нашава земја не е чаре да може да дојде, чунки бијат талазите во бреговите и околу наоколу бреговите се спили и камења.

Вљубени во бреговите и плажите, ртовите и гребените, карпите, полуостровите и линиите на брегот, тргнавме последниот ден од рамазанот, откако успеав да го совладам егзотичниот менувач на реното, низ буганвилии и низ заслепувачката сончева светлина источно од Тангер кон карпите на ртот Спартел, кадешто Гибралтарскиот теснец се сретнува со Атлантскиот океан, а од таму покрај брегот кон југ низ со риба богатиот Асилах до од пат тргнатиот крајбрежен парк наречен Дипломатска шума, кадешто застанавме за да пливаме.

Зошто брановите праснуваат бесно ама со ќеиф, и го подриваат брегот и бришат сѐ наоколу небаре сѐ сами запишале?

Како бумеранг фучеше над бреговите и долините и слетуваше леко како семе од глуварче.

Слегуваше Профим со фенер в рака низ брегот и одеше да го бара; да го прибере дома.

Се прашуваме дали, ако Кинеското дрво ни значеше исто како и нему (како и морскиот брег и рамницата во близината поради која мисли дека светот е тркалезен, Црнците, шумата, ослободената пијавица и мочуриштето кое се граничи со гробиштата и игралиштето, црквата, неговата куќа, олеандрите, палмите и комарците, дабот кој има лулашка направена од автомобилска гума, лулашка која треба да се поправи, вилицата на ајкулата, школките од левата и од десната страна, и гризот за доручек) - па, само се прашуваме.

Кога тоа и го кажав, ми кажа што рекол: дека еден ден, додека влегувал во метро, видел еден човек како им продава моливи на две жени - човек без нозе, кој се движел со помош на платформа на тркала.

Истиот ден работеше и на чевелот со огледало на прстите.

Еми го прочита својот пофален текст: договор на летувалците да организираат чистење на брегот и поставување табли со натписи, илустрирани со инспиративни симболи - сонцето, цвеќето, насмеани детски ликови...

Во Типаза на самата линија помеѓу брегот и морето имаше огромни отворени камени саркофази, во кои влегуваше и излегуваше самата минливост.

Се спуштивме дури до брегот и седнавме блиску до водата за да можеме да си ги ладиме нозете.

Шлапкавме, фрлавме камчиња, крекавме заедно со жабите, ги гледавме птиците како ловат мушички и мали рипчиња... како Робинзон-Крусовци на пусто острово, така се чувствувавме.