брат (имн.) - близнак (имн.)

Денес пак станува повеќе збор за чудовишните варијанти на идентитетот, оној на изофренот, без сенка, без трансцеденталност, без друго, без слика, идентитетот на автистот, кој како да си го раскинал двојникот и си го голтнал братот близнак (напротив, „близнакувањето“ е некој вид на автизам за двајца).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа беше нејзиниот брат близнак".
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Попрецизно, тоа е лошиот брат близнак на почетната манифестација на игрите кои ги постави Кубертен.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
„Данте...“ потскокна Ибн Тајко, небаре го најде својот брат близнак.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Заради друго. Не сакаше да биде брат близнак на самиот себе.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Веќе и самиот буден, врескавиот глас се почувствува понижен од навредите на братот близнак, од неговата измислица.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Јас сум само глас. - Магарешки, - го дополни гровтањето.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Неговиот брат близнак се согласи со него: - Точно.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Во еден друг настан не било така, - сонливо се побуни со растреперени зборови.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)