брат (имн.) - ми (зам.)

И калуѓерите и Мирчета, брат ми, ги оставија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Останав сам крај Мајка, додека брат ми и сестра ми се растрчаа по другите сектори да бараат дерман за Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка ми беше излезена да му помогнеме на татка ми да го растоварат магарето со дрва, а тие, браќа ми и сестрите, којзнае каде беа забарани, а баба ми дојде со тавата на огништето да прави кавурма да ручаме.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Отидов на закопот, но не чувствував ништо; се видов со брат ми, но не чувствував ништо; ја видов Луција во една продавница со Земанек, но не чувствував ништо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Рајнер сакаше и тој и јас да студираме философија на Виенскиот универзитет, јас посакував со него да го остварам сонот кој некогаш го сонував со брат ми Зигмунд: да живееме заедно во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ауу, овој ептен бил лут, си реков и си влегов во мојата соба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Да му се одземе на еден народ човекот кого го слави како најголем меѓу своите синови – не е нешто што човек радо и лесно ќе направи, особено кога и самиот му припаѓа на тој народ”; така почнуваше „Мојсеј и монотеизмот“, и со таа реченица брат ми ја имаше кажано целта на тоа свое дело: да го одземе Мојсеј од својот народ, да докаже дека Мојсеј не е Евреин.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја немав видено оттогаш, и сега беше тука, како да го препловила времето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ставивме картонски кругови на една ограда на село. Најчесто ги погодувам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не паметам на колку беа осудени татко ми, брат ми и снаа ми... дали шест или девет месеци затвор.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не само што Мојсеј го прогласуваше за “угледен Египќанец – кој можеби бил принц, свештеник, висок намесник”, туку и Евреите од тоа време ги опишуваше како спротивност на Мојсеј - “доселени, културно заостанати дојденци.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми Јане бетер е од тебе, сѐ уште спие, којзнае кога ноќеска се вратил, а мене ме мрзеше да одам да купувам, па сега ... ама, ај не е важно, дојди во кујната и сама снајди се.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Тато, дали може да заборави македонски? – не издржав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога сосема се откажав и тргнав кон масите, наредени пред влезот во зградата од болницата, крај кои неколку болничарки продаваа пијалоци и храна, го видов Зигмунд таму, како остава една испразнета чаша, подава пари, и зема полна чаша. Му пријдов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога од јаболкото ќе останеа само нејадливите делови, брат ми ги ставаше усните на моето чело, за да ја провери температурата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Блискоста на Сара и брат ми започна при нивната прва средба, уште во мигот кога тој ѝ се приближи во нејзината соба, благо подавајќи ја раката, а таа стана, обидувајќи се да ја одржи рамнотежата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога правевме паузи меѓу читањата и одевме во дворот на библиотеката, брат ми ми кажуваше работи кои тешко можев да ги разберам, но сепак внимателно го слушав, бидејќи знаев колку му е важно некој да го сослуша, затоа што неговите пријатели беа посветени само на медицината, а тој сакаше нешто повеќе, тој сакаше да ги разоткрие тајните на човечкото суштество кои беа отаде анатомијата; Зигмунд беше уверен дека тоа растајнување би можело да се направи со вкрстување на разумот и чувствата, тој велеше дека и размислувањето, и чувствувањето се есенцијален дел од нас, и само при „соработката“ на тие два дела човекот може да се осознае самиот себеси.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога се приближивме до него, тој ги подотвори очите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Можеби е во право, ние би сакале да нè однесе на некое од тие прочуени места во други држави, каде што се собираат најголемите филмски ѕвезди, за да ги видиме во живо, како што таа ги гледа, ама и во Битола не беше лошо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми беше прашал дали мене би ми било дозволено да ги посетувам часовите, на кои потоа ме водеше секое неделно претпладне, во домот на својот професор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А можеби, заради мојата приврзаност кон брат ми, ме мразеше мене затоа што беше немоќна да ја мрази онаа заради која нејзиниот златен Зиги се одвојуваше од нас; тој започнуваше друг живот, градеше нов свет во кој ние можевме да бидеме само попатни минувачи, во нашиот свет тој сега избираше да биде само гостин, а мојата мајка, ако ја замразеше Марта Бернајс, не можеше ништо да ѝ стори, отровот кон љубената на брат ми никогаш не би стигнал до неа и би останувал во мајка, и затоа ме избираше мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Правниот систем во оваа земја нѐ третира како стока.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Чиста, уредна, и баш затоа воопшто не личеше на неговата. Празно и пусто изгледаше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не се ни обиде да ме потпрашува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мислевме, брат ми, како кога се враќаме ние двајца од летување, ќе се израдува на фрижидерот, а особено на кока-колите и сладоледот, ама, ете ти изненадување: - Да знаете вие колкав фрижидер имаа тие во Лондон каде што живеев!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со него ми е супер, право уживање. Постар е од мене три години и ептен добро се согласуваме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И знаеш што се случи? Место да си останеше роден играч, брат ми стана лош службеник. Заглави во стопански криминал.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Истрчав надолу по скалите колку што можев побргу, толку бргу што веќе не се плашев да скокам по две скали одеднаш, како што може брат ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Не е прашањето дали нешто од човекот - да го наречеме тоа душа – по смртта продолжува да трае.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Да не беше тоа прва наша средба и да го имав запознато Игбал така како што сега го познавам, сигурно ќе го замолев да ми објасни подетално што се тоа западњаци и источни цивилизации, ама таа ноќ, тогаш, не сакав да помисли дека сум незнајко, па решив утредента да го прашам брат ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Таква бајка не постои,“ рече брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми се врати по неколку дена, истиот каков што си го знам, само ми се виде поубав и поголем.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На брат ми и на сестра ми.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Не разбирам што сакаш да кажеш – рече. – Брат ти е во Лондон и не знам за што зборуваш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Повторно го имав тоа чудно чувство дека зборува слично на оние “замаглени” книги што брат ми ги обожува и кога ќе го прашам да ми објасни што се раскажува во нив, оти слабо разбирам, тој ми вели: - Што глупаво девојче си бе, Брезо, немаш шанса!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И за него беше договорено, ќе биде на гости кај едни пијатели на татко ми и, истовремено, цел месец во Лондон ќе оди во англиско летно училиште, но не беше сигурно дали ќе успее да добие виза.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Беше Едип, беше Каин, беше Ное, а во оние желби кои не сакаше да си ги признае посакуваше да биде пророк, и затоа им го одзеде Мојсеј на Евреите – самиот тој сакаше да биде единствен, ничиј, самороден, па таков си го претставуваше и оној што од луѓето беше прогласен за она што самиот тој, брат ми, сакаше да биде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми е „манијак”, „болен” по кока-кола и секогаш се однесува како да е таа негова лична сопственост.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Над креветот во мојата соба имаше една празна полица каде што ги сместив речниците, учебниците, некои други дрангулии и се разбира фотографија од нас четворицата - мајка ми, татко ми, брат ми и ние двете девојчиња со плисирани сукњички кои сме ги фатиле за краевите и сме ги рашириле што е можно повеќе.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таму во градината, кога времето го дозволуваше тоа, или пак, кога студеше, во куќата, Фридрих Рихтер нѐ учеше како точката се развива во движење и линија, како линијата се шири во површина, како површината се претвора во простор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми знаеше колку можам да бидам незгодна ако се запијачам за нешто и го смени однесувањето: - Слушај, Бреза, не сум те излажал, само убаво размислив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас претпоставив дека брат ми се преоблекол и се свртев: тој веќе беше во своето одело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Повторно, по толку години, се сретнав со онаа тага на ликот на детето – полузатворените очи кои не гледаа со поглед на дете, туку на некој кој видел многу повеќе од детство: тоа е поглед упатен не пред себе, туку кон некоја голема болка, кон некој страотен губиток – како тоа дете да ја насетува својата судбина, и разделбата со онаа која во тој миг толку мирно и заштитнички стои зад него, и која, многу години подоцна, покрај крстот, и самата ќе биде во очај, затоа што ништо нема да може да стори против разделбата и против губитокот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Култот на Јахве, според брат ми, меѓу Евреите го раширил мадијамскиот овчар кој имал исто име како и египетскиот водач - Мојсеј; но овој, вториот Мојсеј, под чие водство еврејскиот народ ја освоил земјата хананска, проповедал Бог кој бил потполна спротивност на Атон: Јахве бил обожуван од арабиското племе Мадијамци како „страшен, крволочен демон кој се појавува ноќе, додека избегнувал дневна светлина“; „суровиот, тесноград, локален Бог, насилен и крвожеден, им ветувал на своите поклоници земја ‘во која тече млеко и мед’, ги повикувал да ги истребат ‘со оштрицата на мечот’ нејзините тогашни жители”, сосема спротивно од проповедите на египетскиот Мојсеј кој на Евреите им дал “поинаква, продуховена претстава за Бог, идеја за едно единствено божество кое го опфаќа сиот свет, божество кое е исполнето со љубов подеднакво колку што е исполнето со моќ, и кое на луѓето како највисока цел им го поставувало животот во вистина и праведност”.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Ти, изгледа, не знаеш што е тоа „промаја во фрижидер” – се насмевнав откако ѕирнав внатре. – Да видиш како е кај нас понекогаш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Имавме гости, снаа ми и брат ми, па тие ме тешеа: Што плачеш, ние не ѝ купивме и на постарата сестра Борка ништо, па и без тоа се може.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Заборави; и на раснењето на сите девојчиња, на процесот што го нарекуваше „станување жена“, му додели само едно својство – зависта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Можеби заради мојата болежливост брат ми беше понежен кон мене отколку кон другите сестри, и пред заспивање секогаш ме бакнуваше в чело, некако скришум, бидејќи мама се потсмеваше на секој негов гест на блискост со мене, па тој нежноста кон мене ја покажуваше само тогаш кога таа беше надвор од домот – кога одеше да риба подови во домовите на богатите или пак да им помага на дедо и на татко во продавницата за ткаенини.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Всушност, тие според брат ми во тоа време уште не биле народ, затоа што, пишуваше, биле сѐ уште само „семитски племиња“ населени во „гранична провинција“ и од нив, здружувајќи ги, Мојсеј ќе создаде народ, со цел да ја шири верата во едниот и единствен Бог – Атон, па со нив тргнал во потрага по светата земја.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секогаш кога брат ми ќе си заминеше дома по кусите посети, јас легнував на креветот, го навлекував чаршафот над мене, држејќи го со прстите на педа над главата, и гледав во белото небо. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Но време е да се вратите во вашата лажна облека, и да си одите дома.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму, на пожолтената слика на целото семејство направена пред којзнае колку години, важно пред повеќе од половина век, на некој празничен излет, е тој, дете со црни, тркалезни љубопитни очи, во доколенки и куси панталони со платка и прерамки, припиено до мајка си.  „Ова е брат ми, ова другиот брат...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А брат ми, ох, тој е башка приказна!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Родителството?,“ праша брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека влегов во неговата соба. Брат ми ја средуваше фиоката.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Поканила девера си да ручат, а тој одрекол велееќи: „Коа бидуало така: јас да руча без брат ми, коа тој ми се вети, оти ќе ручаме заедно?“
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Многу години подоцна читав една студија во која Зигмунд, тогаш средновечен, објаснуваше како се станува жена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Веројатно брат ми Коле го видел нашиот момок Васе како ми носи писмо од тебе, го зел да го прочита и му го дал на тато. Татко ми е многу, многу лут.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Сепак е тоа голем ризик за тебе, да доаѓаш со нас големите, и тоа сите машки, а само ти девојче.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оваа мисла ме орасположува и ми ја стивнува лутината спрема непедантноста и бучноста на брат ми и мешањето на татко ми во „нашата работа“.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Околу тој проблем, со брат ми сме истомисленици: што ним, на татко ми и мајка ми, им е гајле што јадеме и кога? Главно да сме сити.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Џабе им е дипломата на брат ми и штедната книшка на татко ми и на мајка ми кога и тој и тие можат газ да си бришат со нив, оти скоро ни тоалетна хартија нема да има.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Само еднаш Коте Буџе ме сретна во дворот, ми донесе писмо од брат ми од Мелбурн, му го дал поштарот (поправо, знам, Коте побарал, брзо-брзо тој да го земе за да може самиот да ми го донесе).
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, еве, ќе гледам на часовникот што ми го купи брат ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Се наближуваме,“ рече, кога навлеговме во делот од градот што ми беше познат од онаа прошетка со брат ми, кога тој сакаше да ми покаже како изгледа дното на Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Останав со мајка ми, со сестра ми Аспасија, која на седумнаесет години се омажи во Лерна, и со брат ми Лазара, роден три години пред мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Ќе ве кајдисам, живи ќе ве печам, суртуци, но ќе кажете што сте му направиле на брат ми.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„А сега ајде, ќе ве испратам до дома, па таму во топлиот брачен кревет ќе можете мирно да сонувате, сеедно дали свесно или несвесно.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Иако “египетскиот Мојсеј никогаш не бил во Кадис ниту пак го слушнал името Јахве, а мадијамскиот Мојсеј никогаш не бил во Египет ниту пак знаел нешто за Атон”, тие останале запомнети како еден човек, затоа што “Мојсеевата религија ја познаваме во нејзиниот конечен облик, во каков што, да речеме осумстотини години по Ишодот, ја фиксирало еврејското свештенство”, а во тоа време двата Мојсеја веќе биле соединети во еден единствен лик, и Атон и Јахве во еден единствен Бог, во самиот себе различен онака како што се различни денот и ноќта, токму затоа што се два бога во еден.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми многу се занесува за него, а мене тоа воопшто не ми се допаѓа, оти истото име го прочитав на еден плакат што е залепен над неговиот кревет, на кој пишува „Дрогата ги уби“ и под насловот има многу сликички на пејачи и актери што умреле од премногу земање дрога.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе биде голема беља – си помислив. Јас од моите скрив, го послушав брат ми, а оваа Снеже, глупавата, сѐ им раскажала.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мавтав долго, сѐ додека можев со очи да го следам авионот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По некое време влезе и брат ми. Се врати од орање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Почувствував како се олабавува стисокот на рацете на брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По сѐ изгледа згрешив нешто, ама во тој момент не сфатив баш најдобро.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Улиците беа поспани по неделната работна ноќ. Стигнавме до улицата што ја баравме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Седев во собата и се сеќавав на разговорот со брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми стана, се исправи, се приближи до спротивниот ѕид, до платното на кое седум децении пред тоа бевме насликани ние – сестрите и браќата Фројд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еднаш месечно го правев оној питачки гест – ја испружував раката за во неа да добијам од брат ми пари за живеачка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се обиде да се извади со мене. - Брат ми е. Спие на улица.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Брат ми се двоумеше дали да ја поземе книгата; таа книга со песни од Мицкиевич тој ѝ ја беше подарил, и сега таа му ја враќаше како да ѝ ја беше дал на читање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го впивме тоа горчливо искуство на претците со мајчиното млеко, па го заборавивме – сакајќи да ѝ припаѓаме на новата Европа, заборавајќи дека Европа еден ден одново ќе ја сврти кон нас својата крволочна челуст; верувајќи во новата Европа ја заборавивме судбината на нашите блиски и далечни претци, заборавивме на крвта која им била пиена затоа што биле од инаква крв, ги заборавивме неброените судбини на понижуваните, лажно обвинуваните, прогонетите, мачените, усмртуваните, заборавени и од Бог и од ѓаволот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш тој ќе препрочиташе некоја од книгите кои ми ги препорачуваше – ги сакаше Софокле, Шекспир, Гете и Сервантес; од мене бараше да не ги читам Балзак и Флобер, затоа што биле полни со неморалности; Достоевски, кого тукушто го откриваше, ми го забрануваше затоа што бил полн со мрачни мисли.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Попладне во пет, „састанак”! – викнав подотворајќи ја вратата на поминување крај собата на брат ми. - Губи се! – свика тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми вели, тоа е ништо, чиста беда во споредба со Канскиот, Венецискиот, Московскиот и Сансебастијанскиот, каде што оди мајка ми, и дека ни „фрлила само коска” што нè викнала да бидеме заедно со неа, а главното не нѝ го овозможила никогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Зар не ја знаеш онаа, старата? Тргнал некој слеп на питање, та попат го сретнале некои мажи и го прашале: а бре, кој ти ги извади очите? Брат ми, - рекол слепиот. Е, затоа ти се ископани толку длабоко...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Што ни требаше да тргнеме да ги бараме велосипедите, проклети да се, се прекорував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Додека сестра ми на сина си, моето кумче, веднаш му купи лоз, јас сега главно се занимавам со тоа што со часови си го напрегам мозокот, размислувајќи кој од оваа генерација, која, еве расте, ќе тргне по моите стапки, кој од овие бесни, убави деца што ги изнародија браќа ми и сестри ми, ќе биде црната овца на следната генерација?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
МИМИ: Дојде брат ти. СИМОН: Стево. Марш дома! Од кај го знаеш ти брат ми?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Јас продолжив да го барам брат ми меѓу луѓето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Така ние двајцата си се галиме и се „лигавиме“, што би рекол брат ми, а уште ако е свежо бричен, па лицето му е мазно, уживам да го штипкам и да го бакнувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми ја позеде книгата, од помеѓу нејзините страници испадна пресуваното глуварче кое во паркот едно дете ѝ го подаде на Сара низ решетките на оградата, и кое таа го имаше ставено меѓу страниците од книгата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ги менува чантите, ако е посвечено облечена, па не ѝ одговара таа што секој ден ја носи на работа, во другата, свечената, го преместува и огледалцето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Единствено брат ми недостасуваше. Влегов во неговата соба: пустош.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Татко ми нервозен се заканувал, кога ќе дојде брат ми, дека ќе го истепа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Големиот килим да му се даде на брат ми Александар, а помалиот на Томислав, а останатото на сестра ми Љубица.“
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Многу години пред да го напише „Мојсеј и монотеизмот”, брат ми со мајчиното млеко ја вцица и горкоста на изгонетите од земја во земја, на проколнатите заради различната религија и различното потекло, на горените на клада заради тоа што оние другите, кои се сметале за правоверни, со векови лажно ги обвинувале дека фрлале отров во бунарите, дека предизвикувале чума, дека правеле договори со ѓаволот; уште со млекото на нашата мајка тој го имаше примено во себе тој горчлив вкус.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори, небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема веќе што да ми земе, може само животот или калта од под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до ножот од брат ми...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Шефот светна од задоволство, па рече: – Ти, синко, далеку ќе дотераш ако стапиш во партијата! – Јас сум веќе член! – потврди гордо брат ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дел од мојот свет исчезна со појавувањето на Марта Бернајс, исчезна мојата блискост со брат ми, исчезна и оној наш мечтаен свет уште пред да се појави, исчезна Венеција, исчезнавме и тој и јас во неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш чув дека и брат ми загинал. И за него си поплакав.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Брат ми ја беше запомнил мојата желба, и една недела подоцна ми кажа дека во куќата на еден од неговите професори доаѓа сликар кој таму држел бесплатни часови по цртање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Така ми се чинеше, а можеби грешев додека се обидував да си ја објаснам тегобноста на моето постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Циркусот замина по три дена; три дена Луција и Земанек доаѓаа, со брат ми, на портата; јас одбивав да ги видам, оти бев понижен до срж; им порачував да си одат, оти не сакам да ги видам; велеа дека сето тоа било обична игра, дека ќе почнеме одново, дека сѐ било една невкусна шега, заблуда, еден вид лудило; велеа дека ќе сторат сѐ да се вратам; велеа дека Фисот е под истрага, дека самата Партија го суспендирала и го осудила за сослушувањето, дека и весниците направиле афера од тоа, дека моето свидетелство ме чека на масата (никогаш не го подигнав, оти веќе не ми требаше); јас им порачував да ме остават на мир.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
— Брат ми, вели, не се двоуми.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Брат ми прашува дали ќе го затворат пак татка, а мајка вели: Пришт да ти се фрли на устата, камен да ти застане на јазикот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сетне бев кираџија, па посетне држевме со брат ми мала меана во Маказар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Овој пат брат ми не е со нас. Замина за Будимпешта со другарите, а на негово место со нас е Борче, братучед ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А татко ми, на крајот, доследен кон своите принципи, не сакаше брат ми да го спречи да стапи во партијата, но потајум во себе страхуваше синот да не се внесе премногу во ветувањата на партијата, по него да тргнат и другите браќа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Еднаш и брат ми се обиде да ми објасни, па крена раце: - Ова е уште еден доказ дека девојчињата се глупави – рече и ме батали.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
До таванот! Полн-преполн. Гонцо, како во филмовите!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И тој забележа, нормално дека ќе забележи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Татко ми е одамна починат (почина по два месеца откако заминав, затоа што не можеше да се соочи со тоа дека син му е циркузант), мајка ми почива до него од пред некоја година, а брат ми е сметководител во една мала фирма, неженет, и сосема пристојно заработува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Брат ми ја оттурнуваше Августина, а потоа дојдоа чуварите и ја одведоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дека семејството некогаш било имотно и дека по Војната се случило она што го споменуваше брат ми, се разбира, и јас имав слушнато, но никогаш не сум се соочил со потребата подлабоко да ги разјаснувам тие нешта, како што се соочив сега.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имав многу причини да бидам задоволна поради неговото заминување.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Избега Мирче, брат ми. - Овдека нема живот за мене, рече Мирче, ќе одам во Америка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сакаше, како што Мојсеј повел еден народ кон слободата на ветената земја, да го поведе човечкиот род кон ослободување на Јас, кон ослободување на човековата суштина од оковите на потиснувањето и од мрачните понори на несвесното.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Стоев во претсобјето, мирисот беше ист како и пред да заминам, оној мирис кој го донесовме со себе кога се вселивме во тој дом кога имав единаесет години, и кој остануваше непроменет и откако Зигмунд се отсели кога имав дваесет и една година, и откако се мажеа и од домот заминуваа моите сестри, и по заминувањето од дома на брат ми Александар, тој мирис на нашиот дом остана ист и откако умре татко кога имав триесет и четири години, една година пред да заминам за Гнездо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш, кога ќе се сетев како ме поздравуваше пред да се појави Марта Бернајс, минувајќи со врвот на својот показалец прво по моето чело, па по врвот на мојот нос, па по моите усни, го кревав показалецот нагоре, како да покажувам кон небото, а потоа си минував со него по челото, по врвот на носот, по усните. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Љубезни мои! Во Москва еднаш напишав „Овде је мрачно и мрак ме ’обвива' зашто наспрема ’чудесната пролет’ на нашата татковина, како што рече брат ми Димитрија, сѐ друго е во магли и во мразој.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Да имам храброст да ги држам очите и ушите отворени кога грми, можеби полесно би разбрала за што станува збор, но што можам кога се плашам и се покривам со перница преку глава секогаш кога згрмува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Можеби е шољата за тоалет со казанче најголемиот изум на човечкиот род по тркалото, но само во поглед на техниката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тоа е заради невнимателноста на доктор Краус,“ рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ами, домаќине, зошто не го спомнуваш брат ми, Бог да го прости и коските да му се миросат... - се прекрсти баба трипати и пак праша: - Зошто не го спомнуваш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пред да стапи во партијата, брат ми требаше да замине на една сојузна младинска доброволна работна акција за изградбата на една разорена пруга во една од средишните републики во земјата, потем во изградбата на автопатот Братство-единство, којшто треба да ја поврзе земјата со Европа и Азија, па во изградбата на едно вештачко езеро во својата република, со сушење на мочуришта.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Знаете,“ рече доктор Гете, „јас ги почитувам вашите напори да дојдете до нови сознанија за човечките суштества, ама самиот начин на кој го изведувате она што го нарекувате психоанализа, тоа лежење на вашите пациенти на кауч, додека нешто дрдорат, и вие ги гледате а тие не можат да ве видат вас… Тоа е малку шарлатански.“ „Како шарлатански?,“ се налути брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но, тие луѓе не можеле да се откажат од своите стари верувања, од своето семитско многубоштво, а секој што ќе се откажел од вербата во новиот Бог бил казнуван, по Мојсеева наредба, од неговите блиски приврзаници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но веднаш побрзав да се коригирам: „Не сфатив точно како се случи тоа и зошто, но пред неколку моменти навистина помислив дека брат ми ме бара“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Има мигови во кои лудите се издвојуваат од својата не-реалност, и во таа кратка пауза во времето чувствуваат некоја повисока реалност, како некакво претчувство за крајната испреплетеност на судбините кои сочинуваат соѕвездија на Земјата, кои можат да се видат единствено од некоја далечна ѕвезда. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Ја одмеркав кратко и ѝ одговорив: - Не вреди, тој е студент, за него ние сме „мрсулки” и „мочли” – а во себе си реков: Па, тебе ќе те запознавам, погледни се каква си, знаеш ли ти каков е брат ми и какви девојки се вртат околу него?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сара климна со главата, а тој продолжи: „Јас родителството не го гледам како достигнување на среќа, туку како дел од размножувањето, а размножувањето – како дел од процесот на еволуција и природна селекција.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Други се тие заеднички моменти, а сосема друго кога сме ние двете сами. Уште ако дојде и брат ми...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Значи, брат ми се оженил за белосветска курва, се вметна и лудата Ана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Абре, ти да не си брат ми, ме прашува. И така се прашуваме, се прегрнуваме по темница.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури и брат ми, помлад од мене, преселен во Мелбурн, кога слушна за одлуката, се охрабри да ми напише: „Не е добро што си ја оставил работата...“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас секое утро се симнував по скалите до излезот од зградата, одев до крајот на улицата, и се враќав дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еве го брат ми. Божем одвај успеал да дојде.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И затоа од секоја страница на својата книга за Мојсеј, брат ми како да крикнува: „Ни тој ниту пак јас сме Евреи; јас сум, како и тој, самороден водач и пророк!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Останал истиот и без мене овие седум години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа братчето се смири. И ние другите деца сега бевме готови да заплачеме поради името што го предложи брат ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Понекогаш се запрашував: дали првиот поттик да му предложам на брат ми да се запознае со Сара беше ужасот од онаа помисла дека тој ќе го побара телесното задоволство во некоја од оние улички, доколку не му се случи вистинска љубов?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ќе дознаат таткоми и мајка ми, тешко мене!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да е до кај двесте, двесте и печеесет, да му се грбиме, ама пет стотини, не ме фаќа умот да кандисаат браќа ми.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сакам да го знам тоа, да го предупредам, зашто и ние имаме свои искуства, и нашата работа има свои правила што би можел да му ги кажам нему, на мојот наследник кој засега сè уште е непознат и кој си игра со другите како волк во јагнешка кожа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа значеше дека атмосферата е пријатна и дека „састанакот“ ќе почне во добро расположение, иако никогаш не се знае дали во меѓувреме нема нешто да се случи што ќе предизвика нервоза, па дури и ситни кавги.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го знам јас него добро, затоа така гледаше наоколу, да не му се смее некој, оти е голем, бил сам во Лондон, а ваму, се пекмези како право женче.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми се смурти и бесно ме погледна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Моите пациенти не дрдорат додека лежат на каучот во мојата ординација.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пофаќајќи овде-онде по хартиите за да направам некој ред и за да можам подоцна, по чакарењето низ прозорците, по здогледувањето повремено на по некој што поминува, што ја поткрева главата кон мојата соба и, молчејќи, без ни да се накашла, заминува, пофаќајќи, значи, по хартиите, го најдов оној плик со писмото на брат ми од Мелбурн и зедов да го препрочитувам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На сите фотографии изгледам многу полошо одошто во природа, барем мене така ми се чини. – Што сакаш ти, фотографскиот апарат да те разубави? – ме зафркава брат ми. – Не е шминкер!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што правите, вели брат ми. - Кусури, вели мајка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој бавно ја оставаше книгата, ги извади очилата и пред да стигне да ги коментира мајчините зборови, на чардакот забрзано влезе брат ми партиец и од далеку извика: – Попис, попис на сите кози, наредба од високото партиско раководство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ја исправив главата и се одвоив од него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пушката што ја држеше само со десната рака со напорно стискање на мишката беше со темниот врв допрена до разграштените гради на домаќинот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По овие зборови обете со еден глас заплакавме. Брат ми не се расплака. 39
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Татко ми, впрочем како придојденик во градот, без рода и блиски, ако се исклучат козите, тие туѓи организми во семејството кои со времето толку соживејаа и станаа дел од него имајќи го на ум брат ми партиец, сметаше дека не е толку мудро да се мешаме во политиката на домородците, зашто и кога ќе имаме право за некоја работа, тешко сите да ни поверуваат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мислев на неговите хумани зборови кои ги кажа меѓу остарената Богородица покрај распнатиот Исус и Богородица со детето Исус: дека највисоката цел кон која треба да се стреми човечкиот род е да се овозможи секој човек да живее живот со што помалку тегобност, и секој човек да придонесе во остварувањето на тој идеал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Господи, колку се разочарував и се нервирав на некои места! Ужас еден!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Александар, кој во времето кога сликата беше направена имаше година и пол, подоцна се сеќаваше дека, кога малку потпораснал, Зигмунд му рекол, покажувајќи на платното: “Ние и нашите сестри сме како книга.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги повлече вујко ми кој таму беше заминал уште пред Втората војна. Посетне тие го повикаа брат ми.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Брат ми, и покрај обврските, и натаму секое неделно утро доаѓаше да ја посети нашата мајка, а за неделен ручек одевме кај него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кој брат?..., почна иронично. За кој брат ми кажуваш?.... За Борко? Тој ли е брат?...
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога го видов првпат по смртта на Софи, брат ми седеше неподвижен, со погледот закован некаде во средината од масата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Жената ми ја ставила дланката на брадата, свеска ми ме држи за нога над колено, брат ми како самсур виси над нив.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кога се преселив да живеам сама, брат ми ми купи пиштол затоа што кога жена живее сама треба да знае да се одбрани. Нишани во колениците!
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Лекарот, со брзи и тивки чекори, се упати кон друг пациент. Дојде брат ми.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Здраво Тамара, здраво Томаица“ рече Атина „ да ви го претставам брат ми Петар Димоски, учител.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кога брат ми на светот му го соопштувал ова свое сфаќање како апсолутна вистина, не се сетил на мојата болка од она попладне кога тој имаше тринаесет, а јас седум години, онаа болка и оној страв предизвикани од погледот на разликите на нашите тела, од помислата на раснењето и делењето со детството, од претчувството дека мојот живот и неговиот живот нема да продолжат заедно и ќе чекорат одвоено кон смртта; го заборавил тоа попладне и тагата и стравот што потекнаа од него и што како сенка паѓаа врз мене претворајќи се во некоја друга тага, во некој друг страв, влевајќи се во некои други таги и стравови.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Можеби дури и брат ми го пратиле да нѐ побара на Млечен (така ние накусо го нарекуваме просторот околу Млечниот ресторан каде што лете се собираме ние децата од околните улици), па ако се вратил и ако кажал дека таму никој не нѐ видел попладнево, ќе биде голема паника.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Каде беше толку долго? – ме праша брат ми, несвикнат да ме гледа да се враќам сама од шумата. - Во Гоа! – му одговорив кусо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Глуварчето падна на нејзините гради. Повеќе не се видовме со Сара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Но таквото преживување е дел од големата еволуција, од напредокот на животинските видови. И на човечкиот род.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ѝ објасни дека пудриерата ја купил во некоја старинарница, а мајка ми обожава стари предмети, колку постари- толку повеќе ѝ се допаѓаат, а од ова огледалце просто не може да се одвои. Го носи со себе каде и да оди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Немој да мислиш дека има разлика меѓу едните, другите и третите; тоа што едните го прават во највалкани соби од полуразурнати куќи, другите во хотели, а третите во дворци, не ги прави различни,” рече брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Господине, и мене ми треба малку нежност,“ подвриснуваше Августина, додека брат ми си ги бришеше солзите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ноќите стануваа поинакви, во нив тишината се згуснуваше и мислев дека ќе ми проговори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Брат ти? - Брат ми и неговата кокона. Им завршила специјализацијата во странство.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Верувам дека од никаде, ама баш од глувотијата на оваа мирна улица се појави брат ми, рус и висок, во фармерки и кожена винтјага, и непоканет почна да зборува, неконтролирано мавташе со рацете, се закануваше, караше; за пет минути колку што ломотеше сигурен сум дека сѐ ми извади низ нос, па дури и сендвичот што набрзина го имав излапано во гадното шинобусиште.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Значи, тргнав послушно, ко мало дете по брат ми.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Им кажав на чуварите дека брат ми мора да се преоблече, и тие нѐ пуштија внатре.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Отидовме во Големата сала, таму беа расфрлани костимите кои ни ги беа позајмиле од Бургтеатарот, а кои стоеја неискористени затоа што сите сакаа сами да си ги осмислат облеките. „Еве,“ реков, „ова е за тебе.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сликарот, чие име беше Фридрих Рихтер, бил од околината на Минхен; кога им се родил синот, тој и сопругата живееле во Виена – потоа пак отишле на имотот крај Минхен, а сега се вратиле во Виена затоа што слушнале дека доктор Ото Ауербах, професорот на брат ми, може да им помогне на деца во чија душа се вовлекла тагата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Иако, мајка ми отсекогаш сакаше девојче и во периодот на блаженост, од полиците на дуќаните ги имаше испразнето сите розови тантели, кои подоцна мораше да ги носи брат ми (фала му на бога што не се сеќава на тој период, а и фотографирањето не беше толку зачестено хоби).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Кога слушнал дека грабнувачите ќе дојдат да ме земат од чешма, брат ми побрзал да ме предупреди.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И едно време, еве го, ги отвора очите: - Го видов Мирчета, брат ми, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во големата одаја се собравме сите домашни: дедо, баба, татко, мајка, сестри ми и браќа ми.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тоа ти е правниот систем во нашава земја, вели брат ми, и во право е.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
АНГЕЛЕ: Ќе го убиеш! ЕВТО: И да го убијам. Брат ми е. Ќе те убијам Михајло.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Како оној ден кога заборавив да ги отстранам трагите од моето истражување, па ја оставив средната фиока на брат ми растурена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никако не ми е јасно зошто и мене ме обвинуваат дека ми влегол ѓавол, кога всушност самиот ѓавол е брат ми. Никако да му се погоди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„И проверете дали другите нимфоманки се добро затворени!,“ им викна Хилда.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми не. Тој беше сунизок, на баба ми по татко, и повеќе итрец, отколку одважен. За себе нема што да кажам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како брат ми Митре, да му се миросаат коските и Господ златен да им отсече и раце и глави на тие шо го заклаа... - се прекрсти баба и потоа ја дофати фурката и почна да преде.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Значи, седам во мојава соба, на прозорецот, гледам во потокот, Борче, не знам што му текнало, учи нешто во неговата, т.е. во собата на брат ми, што е сега привремено негова и, веќе реков, ги имам сите предуслови да бидам сосема среќна, а не сум.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми зборуваше и тоа сѐ наврекнато уште десетина минути можеби, навистина не знам точно да ви кажам, оти баш за тоа време воопшто не бев при себе, како некој друг да стоеше место мене заглавен во незгодата и асфалтот но, кога малку дојдов на себе, во мислите ми се заврти филмот за овој човек овде што ми викаше, и мислам, почнав да размислувам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ана ми ја подаде гондолата, мојот подарок за дваесет и шестиот роденден на брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ја забележа неподвижноста на мојот поглед.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На еден од креветите во просторијата во која ме одведе брат ми, неподвижно лежеше млад човек, кого претходниот ден го извлекле од Дунав штом се фрлил во реката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нема нервози, нема караници, нема кој да ми влегува без дозвола во собата, сѐ ќе ми биде на свое место, нема кој да ги зафркава моите другарки кои понекогаш мака мачат со шегите на брат ми, а понекоја од нив дури се срами да доаѓа кај мене дома зашто е тој „од големите”, а ние сме „од малите”...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Како се викаш, бре, го прашувам. - Мирче, ми вели. - Абре, ти да не си брат ми, го прашувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ете, гледаш што направи!? – ме нападна брат ми. – Поради тебе е целата оваа мешаница.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Нека е така,“ рече брат ми. „А дури и да е така, целото твое обвинување дека јас си го гонам стравот од смртта со вербата во бесмртност на моите дела, не докажува дека бесмртност на душата навистина постои.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа ќе биде сега, само брат ми да се тргне.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
За Рајнер знаев само малку нешта, оние кои брат ми ги имаше чуено од својот професор, доктор Ауербах.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А и забите некако му беа побели кога се смееше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По толку години, брат ми ќе биде тука, во куќата во која сме растеле, и ќе можеме да се потсетиме на сите оние минати години, на луѓето и настаните, на нашата сиромаштија, на оскудицата која, во заедничкиот живот и топлата упатеност, се претвораше во доволност и радост.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дигна ли рака на мене, само една шлаканица да ми удриш, знај оти таа декика си ода кај браќа ми, а ти т'чи си а главата со децата како знајш, — му рече Доста на Илка кога навистина еден ден по една голема Митрина тужба Илко ѝ подвикна и нарипа и тој да го последува брата си Стоја — да ја удри Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Брат ми Трпче многу ме лутеше поради тоа што како чичка ми се лепеше секаде каде што ќе тргнев да одам, ама овој пат дури и за рака го фатив.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Ако таква бајка не постои, тогаш ти ја имаше измислено.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие месеци брат ми секојдневно се јавуваше кај Софи; еден месец пред породувањето таа му кажала дека се чувствува многу лошо, следниот ден му се јавил зет му Макс Халберштат и му рекол дека состојбата на Софи се искомплицирала, и била итно префрлена во болница, а ден потоа Макс му се јавил одново и му кажал дека Софи починала.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Вечерта на оној ден кога нашиот брат засекогаш замина од Виена, моите сестри тивко зборуваа дека сега е најважно тој од Лондон, со помош на своите пријатели, што поскоро да ни овозможи да заминеме и ние.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не можам од него на раат да се напијам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Една мисла ми ја поматува среќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Зар ќе дојдев да те викам ако не сакав- Брат ми Трпче тогаш на Килета му рече: - Да не сакаше немаше да ги наполни гаќите од радост кога баба ми му рече да дојде да те викне.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Липањето стивнуваше, сѐ потивки беа брзите испрекинати вдишувања и бавното одолговлечено издишување; јас останав со главата во перницата, брат ми остана покрај мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тоа е само површниот впечаток,“ рече брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ме болеше насетувањето дека брат ми и јас се разделуваме, беше тоа прво сознавање дека тој и јас ќе тргнеме по одделни патишта и таа помисла болеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми веднаш покажа на сликата на која Дева Марија го придржува малиот Исус.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еднаш му пишав на брат ми во Мелбурн и, не раскажувајќи му поединости, го прашав дали тој знае нешто повеќе за нашите предци.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мајка ми свари кафе за нив двајцата, а брат ми купи кока-кола.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми ме креваше високо во рацете и кришум погледнуваше дали некој го гледа дека така „женкарски се лигави“ со родителите и со мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Тие триесетина дена Клара ги мина покрај неговата постела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Првото машко, брат ми Благоја, сестра ми Борка, јас Милица (Милка) и најмалата сестра Љубица.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сѐ поретко ја гледав Клара. Таа повеќе не доаѓаше во болницата, ретко ја посетуваше Сара, кога доаѓаше кај мене мајка ми секогаш наоѓаше некој неубав збор за неа, и таа не се чувствуваше добредојдена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден толку несмасен човек беше тој мајсторот, а брат ми имаше сличен оторбешен изглед на лицето: таков го виде мојата предсмртна пакост.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како да заборавил колку многу се нервираше кога бев помала и кога му буричкав недозволено во собата и низ фиоките, сега тоа истото мене ми го прави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Почнуваше часот на крводелницата. „Ако не кажеш ти, таа ќе е кабил да каже. Го убивте ли брат ми?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Моето летовање веќе беше договорено, ќе одам со „Студиото Пинокио”, со цела група деца, во Охрид и во Крушево, а брат ми сѐ уште не беше сигурен дали ќе му се оствари животниот сон да оди во Лондон.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По нивното запознавање јас никогаш не зборував со Сара за брат ми, ниту со брат ми за Сара; само чувствував колку исчекуваа да дојде среда, денот кога нашите врсници се собираа во салонот на Берта, а Зигмунд и Сара остануваа уште долго во нејзината соба, и јас останував покрај нив, како сведок на она што го премолчуваа, и кога знаевме дека собирот во салонот на Берта привршува, тој, таа и јас се качувавме на горниот спрат, се поздравувавме со гостите, го слушавме благиот прекор на Берта што не сме ги удостоиле со своето присуство. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зошто? Па затоа што, откако го прочитав Гете, кој по малку и тормозеше со оној свој баксуз Вертер, решив малку да „мењам жанр”, што и рекол брат ми, и да прочитам нешто од писанијата на мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Стоев, или лежев, со страв и болка пред тој запис, пред таа трага впишана во крвта, пред тој белег чие насетување започна со свесноста за разликата помеѓу моето тело и телото на брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Како да е скроен за вас,“ рече, фаќајќи ги туфните на капата која стоеше на главата на брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Тоа што ти го нарекуваш храброст, тоа ти е, батка, неговата себичност, ништо друго - ми се потсмева брат ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го направи тоа тогаш кога му требаше поткрепа на неговиот народ, тогаш кога крвта која течеше низ нашите вени потрепери од ужас од каков што трепереле нашите претци.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Поради потребата доста време да поминувам во Цариград, во 1849 година реков за мухтар во Маказар да се избере друг, оти дотогаш, тие години, јас бев мухтар, коџобашија. Го избравме Лазара, брат ми.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Штом слушна дека започнуваме разговор за Софи, рече: “Нема поголема несреќа од тоа да се надживее сопственото дете.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И така, Евреите станаа виновни за своите страдања, за секое злосторство врз нив брат ми најде оправдување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Знам што сте“, исцеди од стеснатите усни Турчинот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„И, на главата сте ја заборавиле оваа капа, која никако не му прилега на вашето одело, ниту пак на вашето дело,“ рече и ја симна капата со зелени туфнички од главата на брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„По мозочниот удар, брат ми лежеше неподвижен цел месец пред да умре,“ рече Јохана.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Живееше со брат ми Вангел во градот Мишколц, во прифатилиште со други жени.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мислата на доаѓањето на брат ми ме оттргна од другите работи и ми внесе возбуда и радост во срцето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Непријатноста на таа помисла се оцртуваше во згрченоста на неговото тело додека стоеше загледан во книгата, во згрченоста на неговиот глас додека изговараше едно сосема вообичаено и непотребно прашање: „Дали некои песни особено ти се допаднаа?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Дајте ми и мене малку нежност, господине.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ги пасел воловите и ги натерал во нива со ѓонче, а се знае дека ѓончето или детелината е премногу силна храна и воловите немаат наситка од него.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во тоа време се сретнува со една жена која ја праша: „На каде вака си кинисала, Саветке?“. Рече: „До каде брата ми“.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во моментов сум добро расположена и, знам, ако почнам да се сеќавам како беше, што сѐ преживуваме брат ми и јас тие априлски денови пред две години, сосема ќе ми се расипе расположението.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Брат ми Ведран не пуши, јас ти гарантирам – повторив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Следниот ден го избегнував брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Еве ви ја ќерка ви! – рече брат ми. – Леси се враќа дома!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А потоа го минавме она растојание кое на невиноста ѝ се чини неизмерливо - растојанието помеѓу размислувањето за сексуалниот чин и вистинското соединувањето на две тела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)