боја (имн.) - во (предл.)

Со страв очекуваното вжештување на жолтата боја во чиј сјај просто не можев да гледам стана сеќавање со самото тоа што тоа заслепување го очекував.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Благодарејќи на стриктната хронолошка организација, „Мислењето како форма“ помага во разбирањето на Бојсовиот прогресивно- редуктивен пристап кон бојата во шеесеттите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сите овие елементи се користени за создавање исклучително апстрактни и минималистички слики врз така секојдневни предмети како: картон, новинска хартија, хартија за завиткување, хартија за шмирглање, листови од дневник и др.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа веќе беа осумдесеттите, време во кое Зеро чиј член бев и јас прскаше боја во сите правци околу Галерија 7.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Значи, ако знаеме дека употребата на боја во Хундертвасеровата архитектура има многу длабоки корени во неговото сликарство и во неговите теоретски набqудувања, тогаш оценките за кич-архитектурата се чинат избрзани и невтемелени.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Дури и светиот чин на сликањето е сведен на буквална дескрипција на целиот процес (“Ја земам мојата сина четка и нанесувам малку сина боја во едниот агол”), додека цела една глава (“The Tingle”,”Пецкање” или “Штипење”) е посветена на телефонскиот разговор во кој Б ѝ раскажува на А како го чисти апартманот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога стигна до таму да ми раскажува за она што одеше на телевизорот пред мене, ја прекинав.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Додека го слушате текстот имате впечаток дека случајно сте упаднале во нечиј телефонски разговор со што всушност почнува и Филозофијата...:” Се разбудив и ѝ телефонирав на Б”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не сите сликари, навистина, академски или аматерски, особено не оние што сликаат со палета бои во едниот палец, со соодветни четкички во другата рака и со исправен штафелај пред себе, како и секој инструменталист пред својот статив со отворени ноти.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„А добитокот, а колибата? А моите дома?“ му ораат низ глава тревожни мисли и чувствува дека, му се врти од тоа пред очи и пак замижува, и пак почнуваат оние бранови, оние кругови, онаа црвена боја во која сѐ се стопува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Црвеното - белото - црното како основна компонента во составот на светот (?): Во културата на Тера Амата (ок. 23.000 год п.н.е.) е забележана истата тријада со потврдена сакралност во таа култура и карактеристична (не само на визуелен план, од аспект на впечатливоста на боите во оваа комбинација) сосем можно, за homo sapiens воопшто, што делумно се потврдува со сликарството на горниот палеолит; освен тоа: некои римски обреди, во кои на боговите од трите видови им се жртвуваат животни со црвена, бела и црна боја на крзното; некои хетитски ритуали за повикување на духови (духовите се појавуваат од црвениот, белиот и синиот пат). куса забелешка: модро - сино - плаво: Словенското „модар“ генетски корелира со литовското madaras со значење на „нешто валкано, нечистотија“. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 105
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Потем: светлина звучна со сите бои во неа; светлина што кога влегува во секое нешто, неговиот зрак му го вдахнува и го обојува со бојата подобна за тоа нешто, светлина непроменлива, од прапочетокот, а променлива во стварите кога ќе влезе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одблесокот на светлината создава бои во долги, но прави светлечки линии пред нашите очи.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Насетиле театарските јунаци празен простор и сега сакаат да излезат на мегдан со се што има партиска боја во театарското живеење.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сите метални прачки на страните од креветот се обоени со различни бои.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Значајот на боите во алхемијата ќе го разгледаме подоцна.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мал пес, без своја боја во ноќта, се џитна кон еден насилник.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Од Ливерпул до Атина границите ќе се скинат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Беше темносиво, од него или заради него се имаше своја боја во бавното движење или вкочанетоста.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но длановите твои не венат со грстои риеш по мртвиот мрак по земјата со трендафил на усни Црвенице што раката те знае расцути ми со уште еден цвет од земја мрак и видело што иде Добрлижи ги заспаните што лежат во пазувите нежни лулкај ги поубав ден да иссонуваат За нив тој цвет од виножитни бои во старава и бессонава шума и венење и листеж што ја знаат
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Водите беа кристално бистри, не толку длабоки, и го покажуваа езерското билно царство со преливите на невидени бои во кои царуваше синилото и зеленилото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Пред мене растат згустените бои во недофат.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Можеби восхитот наш ги исплаши тие сини бои во прелевање што бегајќи од кафезот на восхитот залутаа еве ненадејно во примката на зборовите да говорат за убавината на летот и за осамата на мирувањето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
На она што умира во овој миг – му треба страстната душа на мракот Како говор на запалени бои во црвено.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
На пример, боите во шарите ми причинуваа задоволство исто колку и музиката.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Црвената и златната боја во внатрешноста на храмовите создале комплицирана музичка оркестрација, која потсетуваше на музиката на Бах.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Совршена е навиката, секогаш кога ќе се чувствувам несигурно, потиштено, тажно, кога душата ми е разгалена, да легнам до мајка ми и да ја барам прегратката во која одново и одново се раѓав.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Совршени се тие неколку стотици нијанси на жолта боја во рана пролет.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Виното не поднесува друга боја во близина, вели, мислиш дојден е на дегустација човекот. На предавање за виното.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Централен став”: тука треба да се види врвна игра на интелигенцијата, разонода на надмоќен дух во потрага по единството на светот, по некаков Glasperlenspiel, според Herman Hesse, во кој големите мајстори на една необична уметност жонглираат со сите елементи на човечката култура како со многубројни разнобојни куглички, за без престан да се забавуваат со сложувањето на нивните бои во виножито. 18 Margina #3 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)