боцка (имн.) - на (предл.)

Се кршеше, но ние се држевме за него, бевме боцки на овчо руно.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Никнува од самиот камен и помислуваш дека тука, случајно се ниша тоа на самиот раб помеѓу животот и смртта: сиво и безизразно, со цврста кора и безброј боцки на неа.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)