Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Турците ќе го изгорат селово Баница исто онака како што ги изгореа Бладово и Карбинци.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Гоце, - предложи Димитар Гуштанов, - да поведеме борба во селово од јакиве камени куќи.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

— Ќе појдиме ние со Ќосото до кај Папради да ватиме врска со Градешница, а вие денувајте тука.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Екна борба во битолската револуциона област.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И во Мариово светнаа пламени на Гумништа, Панделе, Висока, Смечот, а тој на Кравица можеа да го видат и во Солун при јасната јулска ноќ без месечина.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Со такво расположение Толе ја преседе ноќта по борбата во Полчишта и во зората го дочека и Мише Ќосото, кое оваа ноќ ја проведе со тетка си, и уште неразденето си го јавна коњот со дисагите, полни месо, леб и алва и си ја фати неговата златка Сливина, да си го продолжи својот стар занает — арамилакот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Воената ситуација кон крајот на 1942 и почетокот на 1943 на Источниот и Африканскиот фронт имала свое влијание и за промена на ставот на Отечествениот фронт во однос на оружената борба против фашизмот во Бугарија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Од тие причини во дотогашниот успешен развој на борбата во 1941 и почетните месеци на 1942 и во работата на партиската организација во делот на Македонија под Бугарија настапило затишје.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Од своја страна, по првите информации за ситуацијата во Македонија, Британците имале појасна претстава за размерите на вооружената антифашистичка борба во Македонија, но сé уште им биле непознати политичките желби на македонскиот народ кој се приклучил кон антифашистичката војна за да се ослободи од фашистичката окупација и да го реализира своето национално ослободување и своето обединување.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Од почетокот на вооружената борба во Македонија, октомври 1941 година па сé до летото на 1943 година, македонското прашање не ја преокупирало британската дипломатија, од едноставна причина што во нејзините калкулации за повоеното уредување таа требало да остане во рамките на Кралството Југославија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Во врска со борбите во Југославија Британскиот генералштаб ѝ телеграфирал на својата команда на Средниот Исто: “од наша гледна точка востанието е прерано, но патриотите се кренаа и на непријателот му ја фрлија ракавицата.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Од почетокот на вооружената борба во Македонија, октомври 1941 година па сé до летото на 1943 година, македонското прашање не ја преокупирало британската дипломатија од едноставни причини што во нејзините калкулаии за повоеното уредување таа требало да остане во рамките на Кралството Југославија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Според предвидениот план Првата македонско-косовска бригада требало да се пробие во Западна Македнија, Втората македонска бригада во Повардарието, а обединетите македонски, српски и косовски единици требало да создадат услови за развој на вооружената борба во Источна Македонија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Во радиограмата се истакнувало дека Германците се повлекувале спрема Елбасан, а дека секторот Кичево-Гостивар-Тетово бил “повторно заземен од прогерманските Албанци“279 и дека во тек се борби во тој сектор.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Првата македонско-косовска ударна бригада која по борбите во Февруарскиот поход се повлекла во делот на Македонија под Грција во областа Меглен, добила задача да се пробие во Западна Македонија, да ја обнови слободната територија од 1943 година, а потоа да дејствува кон Централна Македонија, да ги пресече патиштата од јужна Албанија кон Скопје, што им служеле на германските единици за врска и снабдување.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

А Бојан на неколку селски собири беше гледал пеливански борби во кои учествуваа и момчиња од тие јуручки села.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во таков вртеж од недомислени размисли ја додржуваше Гого главата на рамената, додека ги сложуваше боите де со четката де со шпахлата, отстапувајќи чекор - два наназад за да го одмери она што го намачкал, со едното затворено, а другото примижано око, како да беше на стрелиште, па ќе приседнеше на еден издлабен триножник колку да земе здив и да му се врати на платното, во една борба во која се вживуваше и уживаше, сѐ до неизвесниот исход кога веќе исцрпен не сакаше да знае дали излегол победник или губитник.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

-Тоа е вечната борба во умот на човекот, борба за освојување на умот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Им зборуваа за големите борби во кои победуваат само нашите, ама за да ја биде борбата пократка и побрзо да дојди победата, треба и тие да одат на помош.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Оттука е јасно оти добро разбраните интереси на Турците и на Македонците им диктираат не да си ги трошат нивните сили во меѓусебна борба во полза на заедничките нивни непријатели, ами да си подадат еден на друг рака и да ги отстранат сите фактори што им пречат во нивните пријателски односи и заеднички интереси.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

- Тоа е животот. Вечна борба во која секогаш победува смртта.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Тогаш почнува борбата во бунарот, почнуваат пајаците во стомакот, она чекање со нишало од станица до станица.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Како заклучок од сета таа борба во мене, му ја плескам тортата во лице на момчето.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Историските настани, посебно честите борби во Цариград, ќе го принудат Татко, сепак, да остане во Измир до есента 1921 година, следејќи ја и работата на најпознатите измирски кадии, од редот на неговите блиски роднини.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Климент Камилски, кога се врати од Шпанија, останувајќи во Париз, во градот крај реката настапи со голем авторитет и се очекуваше да има челни позиции во новата југословенска Народна Република Македонија, и по неговото учество во антифашистичката борба во својата земја.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко се обидуваше да дојде до некаков заклучок за општата борба во јазиците пред да ја започнат нивната: Може да се рече, мој Камилски, дека првиот јазик мајка, не беше единствен јазик, туку беше збир на сите природни јазици?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но Климент Камилски, понесен од текот на својата мисла, чувствувајќи се задолжен за европската јаничарија, продолжи: Пет години подоцна, откако Махмут II го потпиша ферманот за крајот на јаничарите, францускиот крал Луј Филип на 10 март 1831 година ја основа Француската легија на странците со цел да им служи на француските колонијалистички освојувања и борби во Италија, Мексико, за време Првата и Втората светска војна.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Климент Камилски во најголемиот дел од својот живот беше означен од борбата против фашизмот, уште од рововите и барикадите на Граѓанската војна во Шпанија од периодот на диктаторот Франко, па сѐ до учеството во првите борбени редови на антифашистичката борба во Македонија.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Никој во семејството не смееше да го буди цариградското време, ниту Мајка, ниту ние, децата, ниту неговиот најблизок пријател Климент Камилски, кој дотогаш му се исповедувал на Татко за најскришните настани од животот збиднати во Франција, Шпанија, во борбите во земјата, во затворот на Голи Оток.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тоа беше жестока борба во која Арафат го беше вложил својот живот, но и животите на илјадници Палестинци.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Преживеа десетина атентати, смртоносни авантури, истребувачките борби во Либан, чести обиди за ликвидација, среќен пад од авион.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Хабиб Бургиба идеалистички веруваше во овој пакт до крајот на својот живот што сакаше да биде и крај на неговото владеење.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во мигови на резигнација ја читал книгата на англискиот историчар Едвард Гибон (1737- 1794) Историја на падот и пропаста на Римската империја (1776) во која се говорело и за трагедијата на гладијаторските борби во картагинските арени.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но на тој пат Арафат се судираше со владеењето на повеќе властодршци, посебно израелските, како и со владетелите на неколкуте арапски режими.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Го сметаа за визионер но и за тиранин, за упорен но попустлив, но најчесто беше воден од својот инстинкт.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Како чауш и башчауш во јаничарските редови Мехмед во неколку крвави борби во Персија и Анадолија се одликува со вонредна храброст и јунаштина, а особено со војнички способности и многу придонесе за успешниот исход на борбите.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Советските браќа ја продолжија големата борба во изградбата на новото општество од значење за човештвото.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Овие денови водевме борба во Мацково, Германците се повлекоа, ама селото не можевме да го спасиме. Го запалија со запалувачки гранати оддалеку.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Нели, таа борба во нас за превласт на увереноста или на сомнението е постојана, дури и вечна, бидејќи искуството нè подучува дека не е сè толку здодевно обично, како што нам во еден момент ќе ни се пристори.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Секогаш постои и некоја друга можност.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И покрај постојаната политичка борба во Сенатот, секојдневните подлости на политичките соперници, тој во Политиката го наоѓаше сублимирано токму разнообразното задоволство на својата култура во која трговијата, измамата, вештиот збор беа и опстанокот и уметност.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Така ги прифати и вестите за немирите, за бунтовничките дружини, за борбите во планините.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

За ставање крај на таквото трошење на државните пари реагирал и Јосип Броз Тито, барајќи да се оневозможи трошењето на тие средства "без вистинска легална контрола, а за цели против ослободителната борба во Југославија".