Тогаш мислев дека таа болка нема да заврши, мислев дека очајот вечно ќе трае, не знаев дека се разделував од нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кога излегов од болницата, појдов, појдовме детето во мене и јас, на кејот на Дунав, онаму каде што исчезна Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Од многу раѓања, шофирања и пливање по суво...и два бизниса кои ме голтаа мене и мојата сила време за ситни болки немаше, ама некогаш мора да се појде па макар со туѓа книшка и блиска препорака со врски.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Пред лицето на болката нема херои, нема херои, му се вртеше низ главата, додека се превиткуваше на подот, придржувајќи си ја бескорисно онеспособената рака.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сакав тогаш да пишувам, да обвинувам, но за големата болка нема никогаш утешни зборови.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)