За болката можеш да посакуваш само едно: да престане.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но болката можеше да ѝ понуди перниче термофор со топла вода или перниче за затоплување, како во минатото, за да ја смири, но, иако ги имаше и едното и другого, таа сакаше да ги употреби, не сакаше да го открие тој стар непријател зашто не сакаше да се открие себе.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Дали твојата болка можеш да ја распознаеш со исти очи како што ја распознаваш радоста, притоа разликувајќи ги нивните вистински причинители?
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Некое време стоеше така, без да се помрдне, плашејќи се да се обиде да се исправи, зашто болката можеше да стане неподнослива, и така со принудното стоење ќе можеше да ја открие својата болка.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Каква болка може да носи рибата под студените перки. „Момче“, суво воздивна без љубопитност мерејќи ги неговите широки раменици. „Читајте ги Давидовите псалми и не додевајте ми веќе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Доаѓај ми, доаѓај ко ноќта Сета болка може да се стопи в тишината на средбата темна кога ништо в немир не го ниша класјето на двете тивки тела.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Се сви, но од тоа болката можеше само да се притаи, а да остане пак постојано будна и задемнета некаде внатре во него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)