АКО СЕ РАЗБУДЕВ ПОРАНО ТОА УТРО ВО ВЕНЕЦИЈА
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Ете, во такви околности Иван ги спомна сомненијата околу можните причини за бегството на татко му и за таа можна разделба за која ништо не знаев, ниту пак можев нешто да претпоставувам, а веројатно и Иван не знаеше.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Фасцинацијата со прашањето на надворешната граница, односно заокружувањето во единствена, етнички чиста, целина, се компензација за оваа слабост, бегство на општеството од сопствената вистина.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Змијо, во бегство на патот до каменот во везило од снег и црна крв.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Последица од нужноста дека треба сѐ повеќе да се мисли во бројки, а сѐ помалку во слики, е бегството на историската свест пред онаа формалната.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Ако се разбудев порано тоа утро во Венеција ѓоа на мостот на воздишките ќе ја сретнев калуѓерката од под чиј фустан Џакомо Казанова избега под друг фустан, оти за него бегството на слобода немаше никаква смисла без бревтање во зоната под фустаните.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)