Чана молчи, ја стиска болката во себе и одвреме-навреме погледнува во трите главички што се стиснале врз сламарникот на дрвениот одар каде што спиеја со баба им.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Долнени, тоа беше тета Сандра. Баба им Трена, бог да ја прости, мајка на татка му на Србина, беше одовде.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Овие другите, малите принцезички, се преместуваат од нога на нога и чекаат со баба им да почнат игра „дотерување“.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)