баба (имн.) - го (зам.)

Од ходникот, со двете раце на половината, бабата го крена процентот: „Ма, шеесет проценти.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Така, во ова модерно време компотот што нашите баби го испраќаа здравоживо за внучињата, во тегли завиткани со стари весници, се претвори во чај, се разбира без парчиња овошје во него, само вода.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Бабата го отплака орото и со марамчето си ги брише и солзите и носот, па пак очите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека едната баба го читала Мопасан, другата воопшто не читала; не дека немала време, ами затоа што била неписмена, не по своја вина (немало кој да ги пасе говедата).
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Потоа тој им ги смекна срцата, смекнат и самиот толку што веќе не се лутеше кога бабите го повикуваа - „Шпион! Дојди да ми напишеш писмо за синот“.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Откако баба го избричи и го намириса со колонска вода, излеговме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Бабата го зеде в скут и почна да му става студени облози врз каснатото место.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Бабата го погледа, но не се насмеа.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тато, на пример, купи леб, го донесе дома и го исече на тенки резенки; мама направи салата од зелка и ја нареди масата за ручек; бабата го привардуваше ручекот и се врткаше околу шпоретот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)