Со големо спокојство му се доближи на автото, миговно оперираше, откорнатиот амблем го мушна под маицата и сосем спокојно се врати кон нас.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Љупчо тргна прв. Чекореше нечујно, како пантер.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сигурно клинците пред зградата играа брканица.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Гледате, жртвите се спокојни. Не знаат што ги чека. Тивко ќе се доближиме и - цап! - амблемот го нема.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Бевме љубопитни и тргнавме по Љупчо. Скршнавме лево од главната улица, па десно зад големата зграда. Таму беа паркирани неколку автомобили.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Акција, другари. Секавично ќе дејствуваме. На препад и - магла. Братот сѐ испланирал.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)