адет (имн.) - е (гл.)

МИТРЕ: Вистина, така е од ноќ кому му зинува уста да јаде ама адет е, останало да се стави софра.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сака да види каков впечаток оставил на него.) Татко!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Адет е да се пие. Сакаш ли да пиеш, коџабаши?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: (Исплашен.) Аман, чорбаџи Томче, ние не сме кабает, жими Ристос! Адетот е таков...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Дополу е по адетот, отполу по моето сакање...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: А-а, проводија, адет е.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЦОНКА: Така, Поцко, така синко! Адет е овде, не е играчка!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Му дава знак на Поцко за враќање.) Да одиме, чорбаџи Теодосе...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Адет е, куме, да се удри мур на кумството. (Си ги брише со ракав мустаќите.) Адет е. (Го бацува в уста.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЦОНКА: Па, сега кумот ќе го дарува кумашинчето. (На Теодос мазно.) Треба алтанче на крштеничето, адет е, проводија за крштеничето.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Тогаш, патот под нозе!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)