ага (имн.) - се (зам.)

— Море, кој знае, баси го, да ли ќе го препрчиме; како ногу корен ватил! — се јави пак некој скептик.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ние овде малку, други на друго, трето место, и ене го — агата се напрчил!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Суло ага се разнежи кога се сети оти четири години не го видел сина си, и уште за малку што не се разлигави, па продолжи: — Евала, кардаш, на сите!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)