автор (имн.) - на (предл.)

Нашите познавања се збогатуваат со откривањето на Луан Старова, оригинален и привлечен романсиер, автор на една книга која не личи на ниту една друга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Луан Старова, носител на француска култура, познавач и преведувач на Гијом Аполинер, Френо, е автор на една фасцинантна алегорија.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Николески почина во Охрид на 15.04.1980 година.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Николески е автор на стихозбирката „Македонче“, објавена 1946 година со која беа поставени темелите на современата македонска литература за најмладите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Хауард Реинголд (Howard Rheingold), калифорниски автор на текстови за симулација на стварноста со компјутерска технологија, во врска со тоа го вели следново: „Пред да влезете во тапацирана комора и си ги ставите очилата, ќе облечете лесна и проѕирна облека, како некаков чорап, што се прилепува за телото.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Би ги прашал авторите на тие психолошки лајненици како може еден жител на Конго да има позитивни мисли и дали ако мисли позитивно би му паднало прасечко од небо на маса?
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тоа е и причината што еден дел од наведените ѕвезди на веласкеезовското девојче ги носат имињата на мајсторите на создавањето на вештачкото, авторите на сликарските фантазии какви што се Бош, па холандскиот сликар Фабрициус, современиот ироничен играч Китај или пак стрип- цртачот на соновидните патеписи на малиот Немо, Виндзор Мек Кеј.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ваквото алтернативно толкување на когентни (ius cogens) и императивни норми со останатите законски субординирани прописи е класичен пример за противуставност и авторите на оваа студија сериозно размислуваат да го искористат своето уставно загарантирано право и поднесат претставка до Уставниот суд на РМ, како споменатите норми во иднина би можеле да биде касирани.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Авторот на книгата, при престојот во родната земја, ќе го соочат со пеколното демолирање на верските објекти, ликвидирањето на свештениците и на крајот со показот на Атеистичкиот музеј, последен од таков вид во светот (изграден во 1973 година по угледот на советските атеистички музеи од времето на Ленин и Сталин).
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа сигурно се родила како последица на лошите случувања со авторите на неумесните шеги!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира, неговите зборови беа порозови но притоа и погорчливи од овие што јас ги употребив, но мислата верно ја пренесувам, со малата додавка дека своето размислување Боге од Бањи го проследи и со неколку насмевнувања во кои за жал изостана присуството на птици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тогаш Христов на Колишевски, со помош на авторот на овој текст, даде писмена изјава одобрение до сите македонски издавачи на сите оние места каде што во неговите дела стои „Бугарин“ и „бугарски“ да бидат коригирани изменети во „Македонец“ и „македонски“.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Терапевтите можат да дадат свој придонес во деконструкцијата на експертските знаења, со тоа што ќе се сметаат себеси за „коавтори“ на алтернативни и преферирани знаења и практики, и со конкретни усилби да воспостават контекст во кој клиентите се привилегирани како примарни автори на овие знаења и практики.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
ДЕКОНСТРУКЦИЈА НА ПРАКТИКИТЕ НА ЗНАЕЊЕ
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не се гледаат сите геј-мажи себеси како полови меѓупоставеници.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мејлбренч доброволно признава дека гејството има врска со многу повеќе отколку само со сексуалноста. Тоа му е, според него, токму она што во него не чини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Антитезата на Фелоус може да се најде кај Џек Мејлбренч, авторот на Андрофилија – Манифест: Отфрлање на геј-идентитетот, презапоседнување на мажественоста (Androphilia – A Manifesto: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity) (2007), кој ја одрекува суштинската, вродена женственост на геј-мажите и кому не му се баш драги полињата во кои доминираат жените, а во кои, според Фелоус, геј-мажите се одлични.345
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од нив дури силно се оградуваат од ставот дека имаат „својства или одлики што генерално ги имаат девојките и жените“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
132. Хрватот Ватрослав Јагиќ е еден од најголемите слависти воопшто во 19 и 20 век, долгогодишен професор по словенска филологија во Одеса, Берлин, Петербург и Виена, автор на многубројни славистички студии и изданија на стари словенски текстови и основач и издавач на славистичкото списание „Архив за словенска филологија” во Виена, како и на незавршената „Енциклопедија на словенската филологија”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
129. Јернеј Копитар (1780-1844) е словенечки преродбеник и угледен австриски славист, автор на првата научна словенечка граматика, издавач на стари словенски споменици и значаен помагач на филолошкото дело на В.Ст.Караџиќ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
133. Константин Порфирогенит (905-959) е византиски цар и автор на повеќе историски списи, меѓу кои и „За управувањето на Царството”, каде што дава многу податоци и за доселувањето и животот на Словените на Балканскиот Полуостров.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
130. Словенецот Франц Миклошич (1813-1891) е еден од најистакнатите слависти во 19 век, автор на „Споредбена граматика на словенските јазици”, „Речник старословенско-грчко-латински” и „Етимолошки речник на словенските јазици”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Значи, за да се сфати сериозноста на делото на некој автор на рецепторот му е потребна стимулација или ако сакате, необична инспирација.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Винсент Грум,авторот на романот „Форест Гамп“ по кој американскиот режисер, Роберт Земикс го сними истоимениот филм, се прослави по прочуената фраза: „Животот е како кутија со чоколада. Никогаш не знаеш што ќе ти се падне“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„За Клемперер“, вели авторот на критичкиот осврт Перковиќ, „јазикот е медиум со кој се инфицира злото откако некој смислено и намерно ќе го затрови.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ваквите дејства, најпозанатиот кант автор на некогашната СФРЈ ги образложи со тоа дека е висок, леп и плав.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Авторот покажува несомнена смисла за дидактика, речиси исто толку колку неговиот колега автор на Слушнете ме другарки, љубов не водете.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Италијански драмски писател, романсиер, автор на бројни кратки раскази, поет и добитник на Нобеловата награда за литература во 1934 година.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Напишал четириесет и четири драми, од коишто најпознати му се: Во право си – ако мислиш дека си (1917), и Шест ликови во потрага по еден автор (1921).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Руски драмски писател (трагедии, фарси и водвили) и раскажувач, новинар и автор на хуморески.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се смета за еден од најпознатите модерни руски писатели од крајот на XIX век.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Честопати кога го надлетував Медитеранот во повеќегодишната мисија во Тунис се потсетував на мислите изречени од писателот- пилот Антуан Де Сент-Егзипери, прославениот автор на Малиот Принц, мисли жнеени во бескрајниот свет на тишината на ѕвездите, во неговите мисии како еден од првите воени пилоти.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мојот пријател Едгар Морен, умее многу поуспешно од мене да ги вреднува високите книжевни достигнувања на Старова, автор на една магистрална книжевна хроника за едно семејство во текот на XX век што претставува несомнен придонес за нас западните Европејци подобро и подлабоко да ја разбереме балканската историја низ впечатливи филозофски метафори.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога се врати од Цариград, Татко донесе и еден том од Енциклопедијата на историјата и географијата од Сами-беј Фрашери, во шест тома на 4 830 страници, која го прослави авторот на првата турска енциклопедија од таков вид.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко во еден период се допишуваше со својата братучеда Лејла, но никогаш не ја виде, само се случи по многу, многу години нивните деца (Етем Устер и авторот на книгава) да се сретнат ненадејно во Париз и да го живеат сродството, да чувствуваат нешто силно заедничко, коешто можеби само судбината на егзилот може да го донесе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко остана чувствителен и на судбината на Сефардите кои беа спасувани во Албанија, при крајот на монархијата и периодот на италијанската окупација, кога земјата имаше автономија на одлучување, издавајќи им визи за престој на еврејските граѓани кои бараа спас.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Има повеќе од една година кога, при едно случајно сретнување, го посетив најспокојниот денешен раскажувач на Европа, авторот на Мостот на Дрина и му го споменав расказот Писмо од 1920 година.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Драган Вучиќ – главен протагонист во вицот со Шварценегер, пајакот и Сталоне и автор на неповторливата, непрежалената, ненадмашната и неприкосновено–најгледана забавно–музичка спрдачина „Вашите 5 минути“.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
„Не, не... Со парен број не би бил задоволен“,ѝ рече авторот на Летка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На авторот на повеќе пати тие дена му се присака да му се даде можност ова свое доживување со битолчанката Аспасија, Паца, да ѝ го раскаже на Летка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа не е случајно, Бредбери е автор на специфичен опус што и покрај жанровските обележја е неподатлив за било каква категоризација.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Авторот на „Марсовските хроники“ одбива да созрее, останувајќи близок до формата на мрачниот По, а не се прифаќа за романот, обликот на Бароуз, својот втор идол, авторот на простодушно и детинесто раскажаните приклученија.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)