Ми беше јасно дека Луција не ме избрала мене за оној кој прв ќе има можност да го види раѓањето токму на тоа движење; јас знаев дека тоа движење на Луција не е и мое, и сакав ние да имаме само наше движење, и не сакав да учествувам во тоа, како што е природно љубовникот на една жена да не сака да ги носи пиџамите на нејзиниот претходен љубовник; ме излудуваше мислата дека таа дури сега ме допушта во себе, откако стекнала извесна предност во искуството со мене, откако го научила тоа движење и сега ете, ми го покажува, како што се покажува нов автомобил на некој кој нема никаков.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Пред две години се пензионираше во Одделот за испитување на издувните гасови што ги испуштаат автомобилите на компанијата „Волво“.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Журката заврши, а после 7-8 коњака Трпе веќе се најде во автомобилот на Ратка.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)