Отсече Богоја како Турците да не убиле орли, туку нешто негово, родено.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Бидејќи пак тој не мислеше да биде кодош на своите мариовки, и тоа Турци да ги продава, тој и не можеше да го дочека Велигден.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Јас не можам да допуштам Турците да не се поучат од него: јасно е за секој, па и за Турците, оти Турција не може повеќе да ја зачува Македонија ако продолжува со истата политика кон нас што ја водеше досега.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Не е чудо Турците да дојдат да ја бараат.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Дури и владите што отпрвин ја симпатизираа нивната кауза се принудени, поради тие атентати, да се откажат од тоа и да се присоединат кон сите други влади што сакаат обновување на мирот, за да го советуваат Турчинот да го задуши што поскоро тоа востание кое дегенерира во анархизам.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ошт' од малечки години учех сина, карах он од Турчина да бегат, да не му отврштат.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)