Србин (имн.) - се (зам.)

Пред налетот на бугарските војски Србите се повлекоа од Потковицата а заедно со нив, со Десимира, и Благуна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дури во Второто српско во 1924-та на адреса на Јанческите стигна едно писмо од Белград, го донесе пошарот од Тополчани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Македонските наречја имаат пак свои оригинални особини, а бидејќи се наоѓаат во соседство со Србите се признаваат пак за не чисти од србизми.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Вистината е Српска или ја нема.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сѐ треба да се каже објективно и непристрасно: Србите се недолжни жртви на „новиот светски поредок“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Ете и јас Србин се викам, - рече Србин. - Лажете, - рече Љаке, - ама ќе преведам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Братучедите ги закопаа нозете тука на место и не мрдаат- Србин се тегави колку што може и не може, а Шишман како камен се вкопа во макадамот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тие, лингвистички, повеќе се разликуваат од Србите отколку што Србите се разликуваат од Хрватите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сепак, Македонците не се хомогена нација. Македонските Словени, најголемата етничка група, претставува одвај 30% од целокупното население.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
А сега Србинчињата се смеат, ни враќаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)