- Зарем ти се плашиш? Страв ти е? Долната усна ѝ трепери.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Таа зборуваше како срцето да ѝ трепери.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Постраствено ѝ треперат дојките. И гласот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ја најде пурата на Ризо и ја запали; лицето ѝ трепереше на светлината од пламенот и имаше нешто во нејзините очи што можеби беше ужасувачко и задоцнето сознание дека она што го засега овој особен орач беше подлабоко од сезонските промени или сомнителната плодност, особено откако претходно сфати дека нејзината моќ на давање не вклучува ништо над или под следниов список на предмети: ножици, сатови, ножови, ленти, врвци; и затоа кон неа го имаше истото она сочувство како кон хероините на секси-романчињата, или кон исончаните но импотентни ранчери-позитивци од вестерните.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Птицата во кафезот се чинеше како да се смири, само одвреме навреме ѝ трепереше крилцето.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
— На судење, вели, ѝ трепери гласот, ѝ замалуваат зборовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Значи г-ѓо, вие сте? - Јас сум Валентина, бивша балерина по занимање... - почна гласот да ѝ трепери веќе на втората реченица.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
- Хелвиг, - тивко прозборе. Гласот незадржливо ѝ трепереше.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Дојде преполна со впечатоци. Толку многу беше воодушевена што гласот ѝ трепереше кога раскажуваше.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Ги затвори очите и ја почувствува нежната кожа и свежата полнота на неговите усни врз своите и едно смирување кое ѝ ги запре солзите, но предизвика и наплив на страст што ја тера да му ја префрли раката преку вратот и да ги стисне усните посилно до неговите, како толку силно да чувствува дека се создадени еден за друг што ѝ се чини дека, онака меѓусебно предадени, со усните што не сакаат да се одвојат, во свежата ноќ дишат заедно давајќи си еден на друг здив и нежност без која веќе не ќе можат да издржат, ни таа, ни тој. И навистина, што јас сум врзала човек не одвоил.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ја крева нејзината дланка до усните и ја бакнува, а таа го гледа, стаписана, со црните очи од кои не престануваа да извираат солзи, додека брадата ѝ трепери од возбуда.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Навистина ѝ трепереа. И знаев зошто.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Додека ми шепотеше во увото почувствував дека усните ѝ треперат.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Љупчо? прашуваме, а насобраните велат - Две деца биле, ги однеле в болница.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Вчера беше под шок, а денес го пуштија дома да го негуваме...“ се обидуваше спокојно да зборува, ама гласот ѝ трепереше.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Живи се... велат насобраните и - ништо повеќе.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
А раката, раката што ја држеше големата скапоценост ѝ трепереше. И тоа вистински.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Што ти е, повтори Ѓувезија Дубровска, целата си жива вода. - Ми е страв, повтори Сија Хаџибанова.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Вилицата ѝ се тресеше, усните ѝ трепереа и нешто нејасно ме молеа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)