ѝ (зам.) - стори (гл.)

— Не знам, внучко, — вели дедот Карабуклија, — ама петлите се пеани, еднаш или двапати, не ѝ стори дикат. Сега ќе излеза надвор на малата врата и ќе вида.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сите знаеја, сите го имаа видено како им се натрапува со дружината на Јанческите, но и сите се крепеа на мислата дека не ќе смее ништо лошо да ѝ стори на чупата зашто Јанческите беа раетини на Јауз бег, а тој беше и највиден и некако најнеповредлив од Турците во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
При викот мајчин народот стаписано се стресна и нејзи пат ѝ стори мал.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Не мене! На Џулија! Не ми е гајле што ќе ѝ сторите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Заборавила што сум ѝ сторил и што таа сакала да ми стори. Умеам и да ѝ се измолзам меѓу прстите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кучките сестри беше 'и викнала таа ѓоа да ѝ поможат за раѓачката, да ѝ сторат измет, и наместо измет пакос ѝ сториле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ја грабнаа сирота невеста на правина и ја врлија во темни зандани.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога веќе бев на чекор од неа, си го прекри лицето со рацете, како да се брани.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Имаше преплашен израз, веројатно очекуваше дека ќе ѝ сторам нешто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А можеби, заради мојата приврзаност кон брат ми, ме мразеше мене затоа што беше немоќна да ја мрази онаа заради која нејзиниот златен Зиги се одвојуваше од нас; тој започнуваше друг живот, градеше нов свет во кој ние можевме да бидеме само попатни минувачи, во нашиот свет тој сега избираше да биде само гостин, а мојата мајка, ако ја замразеше Марта Бернајс, не можеше ништо да ѝ стори, отровот кон љубената на брат ми никогаш не би стигнал до неа и би останувал во мајка, и затоа ме избираше мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Така ми се чинеше, а можеби грешев додека се обидував да си ја објаснам тегобноста на моето постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дури и како да правеше и некои движење за да ѝ стори пат на карпата да помине покрај него!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Забележа? Забележа што рече?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мама ме гледаше тапо, како да не може да поверува дека нејзиниот роден син може нешто такво да ѝ стори.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)