„Повелете, поставете. Ќе ѝ пренесам“, рече.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ја остави на бездна, а сега како натрапник се јавува дури и во песната за да ѝ пренесе порака.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не се устремуват кон влезот, полека запираат среде двор, или не запираат, туку само побавно чекорат, ја опфаќаат црквата со очите, устите не ги вражат, само дланките што ја држат за рачињата како да се претвораат во усти и тие ѝ пренесуваат некакви сигнали, нешто како зборови што прв ги слуша и не ги разбира.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Одеднаш, во еуфоријата што нѐ обзеде пред девојчињата (цело време погледнував дали е тука Луција, но неа ја немаше; утеха ми беше што тука беше нејзината најдобра другарка и јас претпоставив дека таа бездруго ќе ѝ пренесе што видела), додека Земанек лудуваше на мотоциклот, крај оградата на патеката видов скала: обична скала со која се берат јаболка.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Културата на стрејт-мажите не се репродуцира себеси така што на секоја наредна генерација момчиња ќе ѝ пренесува подробно познавање на овие филмови, ниту, пак, ги учи своите припадници наизуст да научат одредени реплики од Најмила мамичке и не организира фестивали на кои овие реплики ќе се повторуваат пред публика што желно ги исчекува и што ги поздравува полетно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За да ѝ одговорам на нејзината љубопитност и на некој начин да го дополнам нејзиното истражување, ѝ пренесов еден мал синопсис за можното продолжување на книгата под наслов Враќањето на козите, но и приказ на настаните во Македонија, за време на транзицијата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Од тешката радост не можеше да се совземе и со ред да ѝ пренесе на Чана вечерта кога таа ја намести својата голема снага на дрвениот кревет, само ѝ рече Најдов одајка мори Чано!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)