ѝ (зам.) - виси (гл.)

На ланчето околу вратот ѝ виси ’рѓосаното клупче.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Животот ѝ висеше на конец. Седум дена беше во длабока кома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сепак над мене се наднесе главурдеста птица со усвитен клун.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од очите ѝ висеа конци јад, течеа, плетеа околу мене жолта мрежа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дуда додека ме потчукнуваше со десната рака левата ја префрлуваше преку бујните гради за да ја придржи торбата што ѝ висеше на нејзиното десно рамо, за да не ѝ падне. - Подобро да го потчукнуваш со левата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш не ќе мораш да ги правиш сите овие операции а притоа да си го тормозиш и градниот кош– ја советуваше Џорџ – нема да мораш дури и да го придржуваш ременот!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ти ако си ваква осетлива сега којзнае каков живот ќе имаш, - рече свекрвата и стана од столот за да ја погали Маци, на која ѝ висеше парче кожа од мустаќот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дора забележа како од левата ноздра ѝ виси еден зелен мрсул.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И, ден за ден ми се топи девојчето. На конец ѝ виси душата. Нешто ѝ ја јаде снагата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)