Во срцето ѝ биеја камбани.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Овој град некогаш полн со здравје, сега неухранет, вошлосан, отворен кон болестите на душата и телото, на работ од епидемијата на тифус, на уплав, на треперење пред неизвесните времиња, под ударот на болести и несреќи што најнапред, како по правило, прво ги погодуваат сиромашните, брзо фаќаат корен и се шират меѓу најмногубројните.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Со рацете улаво се чипчеше за железото.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И тука се сите, сите, сите: децата, Цви, неговите, нејзините родители дојдени на посета кај сватовите и таа облечена во фустан со ведар дезен и прекрасна берлинска шапка по последна мода што не допушта во очите да ѝ бие сјајното галициско пролетно сонце...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Сонцето ѝ биеше в очи и повремено се засолнуваше со раката, гола до кусиот ракав од фустанот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)