јас (зам.) - да (сврз.)

- Но, - се обидувам јас да се спротиставам. - Впрочем, - ми вели тој мене,- сето ова тебе ти оди во прилог.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Всушност, сега се сетив дека тоа што почуствував кога ја видов овде на прозорецот, не беше лута љубомора туку горешто посакување моите раце да бидат на нејзините топло оживеани дојки и јас да бидам топлиот радијатор меѓу нејзините нозе.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Но, кому се обраќам? И кому имам јас да се обратам?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Впрочем, како што ми се врекна, со кој успех сум можела јас да се презентирам?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Потоа се извртив неколкупати околу самиот себе како пес што се врти пред да реши да легне, но не легнав, туку ја зедов машината за пишување за и јас да се фатам за работа, а да бидам блиску, да го слушам удирањето на копачот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Јас да земам?“, рече Михајло, и скокна долу од ѕидчето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од тој момент, сонував да стигнам и јас да јавам коњ, имав мерак што ми остана, што се вели, до старост.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А јас, Симон Поцо, што? Зар јас да се грижам заради тоа?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не очекував само дека партијата на власт ќе бара еден вид услуга: откога ќе се заврши водоводот, јас да сум бил кандидат за пратеник за наредните избори од изборната единица во која влегуваше и Маказар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Што требаше јас да носам кај Ризван-бег? Таму имаше сѐ, беговска куќа, еден сарај жолтееше како сонце.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како би можел јас да ги знам сиве овие работи за тебе.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Таа не можеше да издржи јас да чувствувам глад.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Ви велам јас да го убиеме совреме ова копиле!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Одлетале кон јужните краишта. Ех, да сум ластовиче!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И јас да летнам некаде далеку - колку да поминат овие небидници што ми се струполиле, колку да се заборават сите афери - па да се вратам - а мама и тато пак да имаат доверба во мене...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
За таа слобода и а создадоа тиа наши големи луѓе таа Организациа, шо ти вела јас да влезиш во неа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти ќе бидиш слободен како и досега шо беше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас тоа што го бендиса, дали оно мене ќе ме бендиса? Не е работата само јас да го бендисам, ами сака обата да се бендисаме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Тоа ти е исто ко ја да ти дојдам дома и на жена ти да ѝ кажам шо да праи за ручек, а ти да не смееш да писнеш.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Само да е убаво времето, па да се искачиме на Гола Глава, па овците да пасат околу нас, да треперат ѕвончињата, а небото да биде сино и мило, само некое орле да се гледа во височините, па да седиме и јас да ти ги покажувам далечните планини, Пирин се гледа оттука, и Рила се гледа на север, Беласица можеш да ја видиш, и сѐ се гледа, и од некаде ветре долетува и носи миризби од некоја далечна гора, од некој нестопен снег, па ти е мило, па ти се сака да ги рашириш рацете и да леташ...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ти не си бил, ама јас да ти кажам. Смрди!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Кој? Јас да не можам?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Или можеби тој се надева јас да станам носталгична по него и кај мене да настане пресвртница и сѐ да биде како што беше порано.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сигурно има здивеано некаде в планина, со волците побратимлак има фатено ако не го расчеречиле тие наместо јас да му ја здробам главата... ...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Таа ми забрануваше да ја сакам, ми забрануваше „јас“ да бидам „јас“ и јас да решавам што ќе сакам и што ќе правам; со тоа, таа ме лишуваше од себеси самиот, како што се прави тоа кога човек се става во затвор, па му се одзема правото да биде она што по професија е, да биде сопруг на својата жена или татко на своите деца, да биде пушач, па му се одземаат запалката, цигарите, сликите од семејството, паричникот, врвките, каишот; тоа беше чиста политика, идеолошки терор од прв ред: да не му дозволиш на човека да биде она што е!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Така и би: се отстранив навреме од патот на Писмородецот, и се трудев со ништо да не го разгневувам; а кога Филозофот седнуваше на столчето крај логотетот, јас помислив дека можеби е време и јас да кажам нешто, во наша одбрана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Очекував да се вратам наназад, ногата рефлексно да ми се поврати, и експериментот да биде завршен, а јас да им речам на девојчињата: „Што гледате како гуски?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Не“, реков јас, повреден што таа гледаше во Земанек и разговараше со него, како јас да не постојам, иако јас бев тој што требаше да ја изведе точката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Луција не сакаше да ја допирам и не ми го даваше своето тело, а јас горев да ја имам; не ми ја даваше ни својата душа, иако јас чувствував дека се бори самата со себе, дека е на чекор да ми ја подаде барем неа, душата; но гневот кај мене се јави кога таа одби јас да ѝ дадам нешто: мојата душа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мене очите ми светнаа, грлото ми се сушеше, дланките ми се потеа; слушав како ги чита имињата на оние кои ги беше одредила да прочитаат по една рецитација, но мене на тој список ме немаше; ја прашав дали би можел и јас да прочитам некоја своја песна, а таа рече дека не би можел; ја прашав зошто, а таа рече дека моите песни се убави, но несоодветни (токму така рече: несоодветни), и дека овојпат не се бараат љубовни, туку патриотски рецитации.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Сакаш да речеш дека Таша изразила желба јас да ѝ го подготвам сандакот? - се правев невешт.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто да не можам и јас да размислувам за смртта на сличен начин?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Подзапре малку и чистејќи ги ноктите со врвот од перцето неочекувано праша: - А јас да сум Херкул и да го навртам Вардар кон училницава, ќе ја исчистам ли, придавки?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ти остана детенце, утеха една во жалост, бујно ко фиданка в гора, За подвигот татков со восхит ти, иако мало, сакаше јас да ти зборам.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
САЗДО: Јас да не сум оџата од Битола или Ванѓа? Ќе видиме.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
ЏОРЏ: Не можам јас да им ги памтам сите филмови на...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таму постојано имаше по неколку кокошки, и често по некое јајце, кое за мене претставуваше вистинска радост, јас да го најдам и јас да го извадам од седелото.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во моментот таа мисла ми се поврза со тетка Рајна и со жената, која беше дојдена со неа пред јас да заминам на училиште.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
А потоа го минавме она растојание кое на невиноста ѝ се чини неизмерливо - растојанието помеѓу размислувањето за сексуалниот чин и вистинското соединувањето на две тела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите кои веруваат дека ќе бидат бесмртни преку она што го создале – сеедно дали се тоа децата што ги изродиле и кои преку својата крв ќе ја пренесат нивната крв, или пак тоа се уметнички и научни дела – сите тие ужасно се лажат дека така си ја обезбедиле бесмртноста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Само, дозволи ми и јас да ти доделам нешто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Порано чувствував одбивност кон таквите суштества и за мене беше неутешно кога размислував дека така завршиле толку многу луѓе од нашиот занает…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рајнер сакаше и тој и јас да студираме философија на Виенскиот универзитет, јас посакував со него да го остварам сонот кој некогаш го сонував со брат ми Зигмунд: да живееме заедно во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Имам сопче со зеленосиви тапети, со две зелени завеси со боја како вода, дезенирани со многу бледи ружи, освежени со тенки крвавоцрвени цртички. …прилично ме обзема страв од лудилото кога ќе ги видам одблиску оние што боледуваат од него, каков што многу лесно можам и јас да станам во иднина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мислам оти читателот без коментари ќе разбере што сакав во нив јас да речам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Камо јас да можам да најдам некоја женска во овие мочуришта.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Секогаш кога ќе запееше преку радиото дотичниот пејач, татко застануваше на среде собата, бараше јас да сум покрај него застанат простум. Слушавме.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Јас сум му ја дал? Како можам јас да му ја дадам, од каде?“ „Ако си му ја дал, ќе знаеш од кого си ја ќердосал.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ти велам... - Остави ме. Не можам јас да се расправам и со тој твој Неделко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Домаќинот се фати за лице како да се плашеше да не се насмее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ти си, Борисе, како извртен минтан. Пред ова беше за другиот Онисифор. Нели сте и роднини?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можам ли јас да не ти поверувам? Та ти си единственото нешто што ме држи уште во животот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: Не мислиш сигурно јас да останам невооружен, кога ќе се вратат од акцијата?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не би сакал јас да сум тој што ќе ја доведе акцијата во прашање. Ме разбирате...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Што можев јас да им речам? И самата знаеш што стана, пред една недела само, со Попов.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Штом е така подвикни го Илија, јас да говорам со него.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Или пак ако можеш да го најдеш, да дојде овде, јас да разговарам со него, ќе биде уште поарно.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Оваа вечер, подоцна, ќе ти тропнам со камче на пенџерето, или ќе ти свирнам, да знаеш оти сум јас да слезеш. Со мил поздрав твој Илија“...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
АНТИЦА: (без волја). Така си е, бабо, ама не е ни лично ни прилегано јас да давам збор, бидејќи си имам мајка, која си го бере тоа гајле.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А, што не би можела јас да го скротам Долгиот и да го свртам неговиот водотек кон мојата воденица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Можеби и има! Од каде може јас да знам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Е, кралот! Или останал без коњ а не доаѓа, или некаде залегнал и чека јас да го пронајдам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Што, јас да живеам во таа пустелија! - се штрекна Светлана од помислата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па ние ги засукавме ракавите за вие господата да јадете бели сомуни. И, што мислиш, ќе слезев ли јас да не беа „овие“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Како да стрелаа по неа. И како јас да ѝ бев сенка што ја следи верно до самата смрт.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И еда, зедов јас да пијам. Пијам и ги стегам забиве, како некое бутурисано коњиште.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па ми го позема фенерот и почекува и јас да слезам, Кледот е полн со бочви, со качиња сирење и маслинки, со вина и со друго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас да знаев, не ќе те заробев тебе, велам и го прегрнувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Капинке, мори, Ѕвездане море, велам, што правите прав јас да се направам; што горите на сонцето, им велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Секој си вели: оти јас да умрам, нека умре оној што сака јас да умрам. Ако беше убава смртта и господ ќе умреше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И после да се преслечам и Велика да ми ги суши алиштата, а јас да спијам покрај огнот. Така ми иде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако те слушав тебе, ми вели, сега требаше и јас да берам сливи. Ај, молчи таму, вели. 229
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кога ќе успееше да заспие, сонуваше морничави соништа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Треба јас да плачам за тебе, мајко, рече Ѓувезија Дубровска и стана, ја прегрна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како да стрелаа по неа. И како јас да ѝ бев сенка што ја следи верно до самата смрт.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Храбро ја влечев даската, како и јас да сум дел од спасувачката екипа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не ќе се радувам помалку ни јас да можеше тој да појде со мене кон Пупипафија и да живее таму.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Еден ден ја праша: „Навистина ме сонуваше или...? И како јас да ти дојдам во сонот?“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Шифрантот Иваз уште од самото мое влегување во амбасадата ме задолжи со редица општи и тајни прописи кои морав само јас да ги знам и да ги чувам во мојот челичен сеф, заклучен со шифра што ја знаев само јас (а можеби и шифрантот).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мојата цевка секогаш беше толку светната што можеше на цевката да се огледаш, за чудо многу ме привлекуваше оружјето.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Татко ми погледнал назад, мене ме немало, само веленцето празно како лушпа. бргу се симнал од коњот и ѝ рекол на сестра ми која имала шест–седум години: „Борке, седи ти тука, јас да видам каде паднала Милка“.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тоа беше годината пред јас да заминам партизани.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Имаше две момчиња од Свети Николе, мислам дека едниот се викаше Никола, ќе го заглавеше затворачот на пушката и ќе ме замолеше јас да го вратам, но да не знаат другарите за да не го зезаат после.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сепак, решив да имам дете. Не сакав и јас да бидам убиец.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ете, мори, кој ти бил твојот Крале Марко! Женомрзец и женољубец, тоа ли сакаш и јас да бидам?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Добро ма, Тодоро,“ ѝ се заврте тој на жена си, „та каков сакаш јас да бидам?“ „Како Крале Марко”, отсече веднаш таа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го дадоа на кратко на вечерните вести, ми вели, како со моќни гестови нешто образлага, а тој тука, до мене, гледа во екранот молчејќи, како да е најнормално и јас да дознаам за неговите проблеми и планови кога дознаваат другите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ги подаде уште еднаш двете раце кон мене, во еден обид, за јас да ги прифатам, но виде дека нема простор.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ми рече да седнам и јас да се обидам со јадицата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- ти се молам, мила ќерко, поврати се дур е време - оти ти си многу млада - многу млада росен цветец - ај, погледни уште еднаш - проговори уште еднаш - да ми дадеш проштевање - на мајка ти некадарна - од болките да те варди - од болките да те спаси - леле, леле јас сирота - што сум била таксирлија - што ме најде небиднина - ај, со тебе јас да легнам - да те топлам, мила ќерко - како в земја да те легнам?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Каде е Трајан ? - Сѐ еден до друг бевме... неразделни... пред мене падна... и не стана... камен се камноса... да би и јас да сум се камносал - таму - на Беласица...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Леле, внуко, Ѕвездо моја, како да те крепам, мило? да ми станеш, мила Ѕвездо - ти да станеш - јас да легнам - зашто мене ми е редот - јас да умрам и куртулам - од пустава старост мачна подгрбена, снемоштена, без домаќин - без чедото - сосечено од душмани - стани, мила моја Ѕвездо - мене стара да ме легнеш! - зашто змија ме каснала - отровница, проклетница - леле, злоба озлобена ме раскина, ме парчоса - да си појдам во темната - во темната безденија - мене таму ми е редот...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Матеј ми телефонираше: „Ајде, мамо, доаѓај дома, па јас да дојдам да седам покрај тато“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Постојано ме тераше и јас да купувам лозови.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
КОСТАДИН: (Скокнува).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: Пушти ме, Костадине, поручек и јас да одам.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Јас да можа да направа маѓии, ќе си направа за Мицето мое да си го прожена, токо толку да ти помине меракот, дај ми по еден шеј од него и од чупето, ќе му одврата вода, ама пак да не веруаш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас сакам татка да го терам сводник да праќа, ама лели она посакала јас да ода и така нека биде!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И нему ќе му реча јас да гледа никој да не а гиба.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ајде, доста, собувај се и јас да се соблеча, та да си легниме!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од умрен соблечени па јас да и носа — господ да чуа! — одговараше Стана Дојкова.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Шо имам јас да му дада зар? — поцрвене Нешка, одговарајќи на Тодината забелешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Јас, рече, не а сакам наа роспиа за Крстета, да ми а погани она мене брадата, а јас да дрема. Тоа не може да биде дури су жив.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас да си и изгледам мојте, та за туѓите ногу глава не ме боли.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога виде оти Колобан прв ги пикна Толета Бојанин во пансионот како противуслуга на протата што му го даде анот за пансион, тој си помисли: „Кога може Стоан Бојанин да биде во пансионот, кој си има и мајка, и татко, и сестра да го гледаат дома, оти пак јас да не можа шо си немам мајка?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Најпосле, џембос нека ватат и девери, етрви, јас да си го гледам мојто црнило и дечињата, та потамо господ шо реткол,“ размислуваше Митра и почна да го мами крмнакот: — Бррр . . ., гуци, гуци, гуцииии!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Слушнаа за мене и поети од Ману ме викнаа на ручек со нив да ждерам таму покана добив и јас да рецитирам во нивното друштво да им пенетрирам На Струшките вечери седнав на стол одржав говор пијан ко вол аплауз силен, дојки се тресат ми додели венец згодна поетеса
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Многупати другарував со ГРЕВОТ со тој бесрамник и подлец знаеше да ме излаже често а јас да му верувам слепо
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Нешто се тресе во водата ладна стружанка млада широкоградна камен од бубрег во бешика спадна голем ко орев го измочав падна Во Струга сакам и плажа да имам да не плаќам данок пари да зимам езеро чисто јас да благословам нелегално пастрмки со мрежа да ловам Оф леле леле либе ле Дримот ги лади јајцата две виршлата веќе одамна се свари за тебе ќе пишам на старост мемоари Донеси либе пиво од туба да заблажам душа и слатко од дуња облечи вечер свечена руба од сите ороспии да бидеш најубаа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Таа продолжи: – Зар не би можела и јас да се вработам?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Рече јас да одлучам дали ќе патуваме!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Семејната судбина беше одредила јас да го остварам враќањето, невозможното враќање од егзил, во родниот Поградец, во Земјата на езерата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но, не би така. Првин морав јас да ја исполнувам нормата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Оф јас сиромав само со умот што се богатеам, оти уште еднаш јас ќе било касмет да си одам, ами види го тоа широко море: до кај јас да се вратам уште еднаш назад, овде коски ќе окапам и друго ништо“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Ах, проклет да е тој саат, си велел сам со себе Силјан, кога им грешив на мајка и на татка, да ме втаса ваква клетва, бев човек сега и да си ги пречекав сватовите, и јас да се веселам како сите што се на свадбава.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ако рече Господ уште еднаш јас да појдам тамо, три години ќе чинам измет на манастир на Трескавец, на Богородица.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Посакав да ја затворам неа а јас да заминам по патиштата свои по нови гори и умови по нови развигори.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Чувствувам потреба и јас да спомнам кој бев и која беше мојата вина за да ме испратат дури овде, како што обично велат: неколку катови под земјата?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Простор-око За сето време додека се мислам како да ги опишам претходниците на зборот – аватарите неподатни, а плотни за сето време неправедно што ми е дадено одеднаш за сѐ просторот се упатува накај мене и опфаќа сѐ како катаклизма - тој да има каде, јас да немам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Јас веќе долго време размислувам за тоа и јас да станам Ракетар“, реков. Не ме слушна.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Кој не знае, та и јас да не знам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И јас да сум на нивно место, - си велеше, - да ме будат страшни соништа во кои арамијата ми виснал над глава со нож в раце готов да ме заколе, да гладувам, зашто она што го имам ми го собира некој со помошта на еден јатак , да ми ги грабне некој со крвава пот спечалените пари, да молам да го дадам аманетот на најмилиот од куќата како што беа оние пет лири на татка ѝ на Трајанка, да морам да се посрамам како татка му на Пецета, зашто некој, кога сум бил на мака, ме одделил од најмилото, а јас сега не можам да му го вратам, та и мене да ми се случува сето тоа, - и јас не ќе можам да го здржам бесот, па макар сто пати знаел дека јатакот е јатак, а неговото внуче негово внуче, кое можеби ништо не знае.“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Јас да сум, на сон ќе го убијам,а не да му спијам дома!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- И не доаѓам! – рече Николче и седна на место како закован и продолжи: - Ќе сум одел јас да му бацувам рака на едно јатаче.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Па ако тој самиот од таа работа не се чувствуваше засрамен, или, како што произлегуваше од неговото однесување, тој самиот не страдаше од ситуацијата во која се нашол, зошто пак јас да страдам?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Подобро ќе беше да платам уште еден човек одошто и јас да влегувам во стомавот на земјата“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Туку јас да смислам нешто. (Кратко молчење.) А! Ми текна!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Касмет? — Кијамет! Нејќам! Не кабулам! Арсене! Арсене! Каде си, Арсене!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: (Доаѓа од лево и кога го согледува Теодос, го надувува неодолив смев.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Толку бог дал, жими вера ти велам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПЕТТА ПОЈАВА КЕВА
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
НАЦА: Ајде да видиме и тоа... (Излегува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: (Доаѓа.) Го нема! Хм, хм! А Спиридон ми рече дека овде ме чека.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сега јас да се скријам, а тој... нека продолжи... (Влегува во врбјакот.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО, ТЕОДОС, ПОЦКО, АМПО И ЦОНКА ТЕОДОС: (Доаѓа прв просто бегајќи пред Циганите кои идат по него.) Јас да бидам цигански кум, тоа ли е ред!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: (Како да ги истуркува со раце.) Ајде, џенем фатете сите!... Јас да кршам глава одовде, да се извлечам, да побегнам!... (Станува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: И јас да ти кажам, брат Арсо, појакото е поскапо.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Нејќам јас да чепкам мечка со сламка.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
БЛАГОЈА: Можам јас да помогнам некако?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Во ретките мигови кога сум печена свинска глава што го гризе забранетото јаболко, посакувам да сум покрај езеро, да си ги шлапкам нозете во водата, да се појавиш ти штотуку изгонета од Рајот и да влезеш во езерото, а јас да се радувам гледајќи те како го покачуваш нивото на водата со твоето дебело тело.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Прати ја – Господе! Прати ја онаму каде што сака да стигне (но потруди се и јас да бидам таму)!
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Која вера јас да чувам? Цел свет си ја накривил капата, само ние шетаме голгаз по сокаци и ја чуваме верата.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СИМОН: Немој јас да ти кажам. АНДРЕЈА: Кажи. СИМОН: Доста!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СИВИЌ: Да. Доста немарно. Морав и јас да ги проверувам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Затоа, токму затоа, сметам дека таквите укажувања што ми се упатуваат крајно се несериозни, а одлуката на Главниот штаб јас да не командувам со текот на операцијата, туку прв да го напуштам Грамос и да заминам за Вичо, во најмала рака, другари, е навредлива и потценувачка...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Зар тоа не е работа? – Така, сакам и јас да копам ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Ако тоа ќе ја направи Бреда среќна - ако тоа ѝ ги олесни ситничарските стравови што ја подјадуваа деноноќно - тогаш тоа треба да се направи. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 158
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Докторовата ординација се наоѓаше во Скарсдејл, во неговата куќа во кафено-бел лажен тјудор стил и опкружена со дабови стари колку крајслерот на мојот дедо.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јадев тофу- сирење, ги исмејував лепрата и билхарзиасисот, како јас да сум имун, и водев љубов во кеса.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но кога ќе ја сретнам очите ги кријам, си свиркам, божем ништо не е важно, и си мислам: зар за неа јас да не спијам... Но свртен ја гледам долго и тажно...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Бреза почна да кенка: - И мене сакам да ме земат, сѐ бато оди, а јас останувам дома. Сакам и јас да одам, сакаам и јаас...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Зошто не објаснуваш поопширно? Ништо не разбрав, од каде сега пак јас да знам што е тоа: полово созревање?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И тоа е важно: Јас да имам повеќе од тебе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Знам после кај ќе одиш, ми вели, и еднаш ми е жал што не можам да те запрам и, уште еднаш ми е жал што не можам и јас да дојдам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кажете што е, вели, викнете ме и јас да се радувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми иде некоја врева и, тогаш, како јас да сум се нашла надвор, а телото ми останало в ќелија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако ги знаеш ти, па и јас да ги знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потоа умре и баба, а дедо плачејќи рече: Како испадна ова вака, ние се договоривме јас да умрам пред неа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сакам и јас да појдам, ама којзнае дали ќе знам самата нешто да си побарам, да си купам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Морам, вели, и јас да дојдам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што имам јас да расчистувам со Југославија, вели Апостол Макаровски, небаре од нашите усти да ги вади зборовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Браво, браво, почнувам и јас да викам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По ослободувањето на Битола, на една игранка во Офицерскиот дом, сите да ме канат, а јас да не знам да одбијам, да запрам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Легнувам и јас да спијам, се преправам дека спијам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Притоа, ако јас бев како другите девојки ќе го искористев да дознаам што повеќе работи за Стомачето, па истите да си ги употребам како уцена во врската, сѐ со цел јас да бидам во предност.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во меѓувреме со Змејко решивме дека е најдобро и јас да одам на брод.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Сакам и јас да дојдам со тебе, - ми рече таа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)