јас (зам.) - тука (прил.)

- Тој удираше сега енергично со показалецот. - Јас тука исполнувам службен долг.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ако мртовците не стануваат зарем ќе бев сега јас тука.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Јас тука, од мојот скромен поетски опит, ќе се обидам само да си ги преповторам себеси толку познатите и толку значајните белези со помош на кои поедноставно сум си ги разрешувал своите бројни дилеми во процесот на создавањето на песната.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Не бери гајле за децата кога сум јас тука, - му рече на татко ми.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Можеби И во мене навлегла заразата! Што сум јас тука? Месечар, лудак?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
ЉУБА: Тебе ти е исто така добро познато, како и мене, дека самото тоа дете играше со нив вчера по позирањето. 156 Margina #17-18 [1995] | okno.mk ТРОШЧЕЈКИН: Тогаш требало веднаш потоа да се соберат и да се стават на место. (Седнува пред ногарките.) ЉУБА: Ама каква врска имам јас тука?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Малку ли сме делени ма Севде, и велеше ... сестра ти и мајка ти во Унгарија, ти во Канада, стрико ти и јас тука, не оди.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Бабо мила, мајчице мила, простете ми... јас тука ќе го чекам... ќе го пречекам во кошула невестинска...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Но стигна уште и да каже: „Јас тука ништо не можам“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А зарем мртовецот знаеше што е „тоа“!!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Овде ме стега. Тешко ми е. Дома сакам да си одам. Што правам јас тука?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Стојам јас тука, настрана, и гледам и срцево небаре ќе ми се откине, гледајќи го ова и слушајќи и дење и ноќе олелии...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Токму така! јасно ја гледам... точка... се тетерават сенките...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кај ли скита?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ама што сум јас крив!... Ништо не можам јас тука?...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас, на пример, кога велам ЈАС тука мислам и на Иван, простете, пофер би било да речам НИЕ, мислам - јас - Ивана и тој - Иван - никогаш не сме биле во КОЧАНИ.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во еден период, побарав од Мајка да ми го средат тоа сопче и јас тука да учам и да си ги чу­вам своите книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)