Потоа учителката ме праша: Милице, зошто си ја избрала токму таа песна?, а јас онака наивна: Па, не знам госпоѓице, јас отсекогаш ја сакав песната Сираче и кога прв пат ја прочитав веднаш ја запаметив.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
А јас онака мирен, сталожен, со врвките се вежбав јазли, додека минувачите минуваа, застанувачите застануваа.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Јас немав врска за што се работи – ајде сега Милице, ми рече, а јас онака чувствително, полека : / зелено смилје гору кити/ мирис цвеќа полја шара/ а у лугу сироташце тихо с гором разговара/ и ти имаш добру мајку/ горо чарна, горо мила/ и така натаму...
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Не можеше тој тетка Рајна да ја спречи да зборува за овие работи, но, затоа тој со молчењето ѝ кажуваше колку тоа му е мачно, - си мислев јас онака како што мене ми беше потребно во тој момент.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)