Ги поделивме дрвата со детето негово и, јас напред, тие по мене, влеговме дома.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Тргнавме. Јас напред, со шарецот на рамо, по мене Васил.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Влегуваме во тремот. Јас напред а Даскалов ме следи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И ете, јас напред завршувам онаму, 1. рака - рака каде што завршува мојата рака, а назад, јас исто 2. рамено - рамено завршувам онаму, каде што завршува мојата втора 3. тил - петици рака.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
На Лена ѝ реков да седне назад, спроти мене, а јас напред каде што беа веслата.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Но неговите чекори одекнуваат сѐ побавно, а одвреме-навреме сосема стивнуваат. Или испитува дали е средена просторијава.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Нема да биде тешко, - рече. - Ќе ја користиме онаа пукнатина. Јас напред, ти по мене.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)