- Навистина , - си прошепна сега себеси, - зошто ли сум јас вака сам. Зошто ли?
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Пак молчев - како ли се цртаат добри сенки? - ... Како слон без сурла.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Не му кажувам дека и јас вака сум викала по него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- А јас вака, без сенка, не ќе можам да живеам - рече Карамба-Барамба со солзи во очите.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Драг ми е Обама, ама уште подраг сум си јас вака паметен.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)