јас (зам.) - на (предл.)

Не морам на тоа да мислам сега додека имам сексуален однос со жената, но каде најде тоа да се подметне сега додека јас на умирање лежам во својата смртна постела.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Остај го мојот кабает, - ми вели тој мене. – Јас на време се тргнав.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
На Раскрст се разделивме, тој замина дома на едната страна, јас на другата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Гледајте си го патот“, им викнав сега посмирено јас на пците долу.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На фотографијата бев јас на дванаесетгодишна возраст.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Аламанија наоружа нас со манѕерки, плукам јас на тие ваши мартинки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Дегиди, мајке Дебранке, ајде, Каурска пушка не пукат, мајке, Каурска пушка не дупит, Каурска сабја не сечит.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Жено, ѝ подвикнав јас на таа жената моја. Зовре вода­ за крмакот? Ја прашувам.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Да ти се мочам јас на твојот здрав народен дух, кога се смее само на гениталии што залутуваат во туѓи гениталии и на ануси што прдат; тоа ли е врвот на народната уметност, Луцијо?!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во средината бев јас на својот Ѕвездо. Зад мене, на десетина чекори, јаваше и си свиркаше Орде.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тој на едно црешово стебло се пентареше, јас на друго.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тогаш го читав Том Соер. Немирното, бестрашно Американче предизвика кај мене нешто дотогаш непознато и јас на Бата му ја преприкажав содржината на Димовите Тројца мускетари и тоа на најизвртен начин.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во книгата „Јас на овој свет“, Александар Балабанов, бугарскиот интелектуалец и академик роден во Штип, раскажува како Гоце Делчев го спасил од повеќенеделно гладување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
А јас на бесрамницава ѝ говорам - земи го, има компир, има злато, ќе нѐ чува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Старчето го погледнало со очи на желка фатена во примка и со насилство задржана глава вон од оклопот. - Ми донесе ли печени компирчиња, Доце?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да сум јас на Ваше место... не би зборувал за оваа работа со другите.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Што би правела јас на светов - без тебе? (Ги провира своите прсти низ неговата коса.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас на пари не сум мераклија, туку на човекот да е убав, како што е Илија, и на љубовта која си ја имаме (пее): Парите се, парите се, Парите се отепувачка; Љубовта е, љубовта е, Љубовта е најмила!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ФРОСА: Јас на ѓерѓев везам. А ти?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
АНТИЦА: И јас на ѓерѓев. Вие, ти, Кате, и ти, Паре?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Зад кулисите на човечката суета, Додека трае тој краток допир на лежерна опуштеност Како втор Рембрант ван Рејн, што ја оживеа природата на платно Јас на лист бела хартија и црно перо во стилот на виножитото со раскошни бои ќе го насликам светот.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Не, жено, ќе си останев јас на коравата смолница. И сѐ уште ќе бев таму да не ги собраа козите и да не ја заковаа земјата во колективите. Бевме меѓу чеканот и наковалната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знам дека ќе дојдам и јас на ред, па дури и пауза да ме фати не трае колку лутина на грчки цариник кој може по сопствен избор, а и расположение на жената му од претходната ноќ, да штрајкува во следните 24 часа, за да ѝ докаже на цуцата дека, незадоволен, не може да задоволува работни обврски ни тој.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Ами од кај дојде, Јоне, му велам јас на мажот, како дозна дека надотекла вода во гумново, му велам, во сонот: - Така дознав, ми вели тој, како што спиев во окопот ми се кажа и дотрчав, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мори, оти ти е онака детено, вели, да не ти е изгорено, прашува. - Не е изгорено, ѝ велам јас на Маса Ќулумоска, туку некои мозолки му излегоа, ѝ велам, дали од еврејката или од некоја нечиста жена е видено, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ај не играј си шукшуле, му велам јас на Јона, не играј си клиска со мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, господ да ти даде многу здравје, му велам јас на Мисајлета Ковачот оти ова добро нема да ти го заборавам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море грамотен човек, му велам јас на даскалот, да не си учел нешто за крал, за цар, му велам на даскалот, Харалампије ли се викаше, му го заборавив името.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Дај боже да е генерал, ѝ велам јас на мајка, се пресмевам, оти имав чуено за генерали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, добро што не си го видел, му велам јас на Секулета Дамјановски.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ова не ќе излезе на добро, му велам јас на Јона, ова мора да донесе некоја болест, му велам, или некоја чума или краста, му велам, сушна година или вошливо време, му велам, или пак некоја долга војна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му велам јас на човекот мој: - Море Јоне, не верувам ова да остане, велам, не верувам утрешен да го дочека, да го раздени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дојдов и јас на ред. Се гледам заслабнат, ушите ми бучат, аливцата се мавтаат на мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, ќе видиш, Јон, му велам јас на човекот мој, запамети ми го зборот и ќе видиш, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ами и ти не беше ваква, ѝ велам јас на Стојна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Многу деца си направил, вели Витомир, алал да ти се панталоните, - Панталоните не прават деца, му велам јас на Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не знам што да направам за да ти помогнам, му велам јас на Мирчета, да појдеме кај Маса Ќулумоска, му велам, може таа знае некој маривет. Нека ти закуша, го наговорувам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мора да ѝ се случуваше нешто ужасно, ја тепаа или чувствуваше дека е болна и токму кога Нора ќе запееше нешто од Форе, а јас на пијано, загледана во толку среќниот Луис Марија, налактен на крајот што му правеше нешто како рамка околу него, тој загледан во мене, задоволен, со лик на кутренце, чека да ги чуе арпеџата, двајцата толку близу и толку вљубени.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Ќерко, тоа беше последен пат да те молам да ме следиш на пијано. Се изрезиливме.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
6 Оваа книга ја пишував јас, онаа јас на која „сите зборови ѝ се расеаја“ токму како и на Caroll-овата хероина Alice.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Еурека! Конечно сфатив, но што сфатив?! Вистината, за тоа каде сум јас на овој свет.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Јас на истиот начин чезнеам по недопрената, далечна и верна на себе, Јапонија.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да, јас на ваше место би ги продал дуќаните и би престанал секаков контакт со нив.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Еј, здраво Костадине, шо прајш? Јас на кратко поминав едно кафе на брзина да сркнам, бегам за Лерин, во дуќано на татко ни, треба да завршам некои работи...мило ми е, Тодор, Тодор Јовановиќ, а вие сте Петар, синот на Гули чевларот!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Шифрантот Петар Иваз беше на своето место. Сега бев јас на потег.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Оздола удираа оние бранови на езерото кои се јавуваа во ноќта, шлапкаа долу под куќата и јас на месечината можев да ја распознаам онаа нивна бела пена што брзо исчезнуваше под следниот бран.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јас на инстинктот му верувам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Фрли го што подалеку, натфрли го јадливо, разјадливо - не плукај, подголтни - да нема мера расцепот во овој расчепен разговор јаз-говор, јас-говор пред овој исплазен јазик при таа жега во умот нишан на нишан јас на ти.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
АРСО: Јас на човека главата му ја кршам, атерот не му го кршам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Ние вака со таткови вилушки. (Покажува на прстите.) Иј, што е манџа, сите да ги истепаш, сам да јадеш!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Испружени сме еден кон друг - јас на едниот ти на другиот брег на реката Чекајќи ги звуците на армониката се сторивме ѕуница на вљубените.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Цел живот го помина како аргат. Јас на 26 години имам своја канцеларија.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Леле, бабо! - свикав радосно. - Па, јас на него заборавив!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ние некои се насмеавме, а учителот сериозно рече: - Сега, Моне, токако изброја, јас на сите ќе ви кажам еда прикаска за Итар Пејо.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Се разделивме пред Четрок, на раскрсницата: тие на една страна, јас на друга.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се примив и јас на работа во работничките мензи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не лути се, ќе огрдиш, ќе ѝ речам јас на Оливера и ќе ја удрам вратата зад мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој е на едниот крај од чекалницата, а јас на другиот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не истрчувај се многу, му велам јас на Хаџиевски, а тој ми се свртува и вели: — Каде е тоа Срем, Небеска?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)