Ни за буна знам, ни за нишчо. Си го направил некој ќевот, ме накодошил да ме страмите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кој е тој што ќе кревал буна против царот; кабул не го права јас тој страм.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Шмајзерот го оставив во спалната и до него ливче на кое напишав дека јас тој и тој, другар командире, си одам кај браќата кои крвават и на сабајле, во мугрите фатив пат за Албанија.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Седевме јас тој на клупата, ме држеше за раце и ми зборуваше.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
И да нема забуна: си ја носам гордо таа пругаста униформа, бидејќи јас тој лицемерен суд ниту го фермам ниту го признавам.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Пиерот: Не бев јас тој што го започна сево ова.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Го слушам јас тој молк твој што коле, тие нежни раце твои што ме угушуваат в раце ги чувам и чинам тих некој призвук тивја в мене да ме успие на твојата снага на твоето голо тело.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Текстот почнуваше вообичено за ваквите жизнеписанија. Јас тој и тој и така натаму.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Знам, вие ќе речете дека љубопитствата од ваков вид во овие установи не се пожелни; Знам, знам, се согласувам; но треба да сфатите дека не сум јас тој што прашува туку прашува едно мало дете; Знаете, тој ваш шеф, Бунде, или не знам што точно ви се паѓа, нас, децата од нашата улица, нè качи во градската кула и тоа дури на третиот кат!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Само за да ни ја покажел неговата машка гордост.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)