Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

А што ако ја фатеше? Што правеше со неа?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

И продавачите ја фатиле првата сенка, го починуваат грлото.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Мајсторот, веќе покорен на судбината, ја испружува раката да го направи тој потез, но токму во моментот кога треба да ја фати фигурата, погледот му се слизнува на другата половина од таблата и тој нагло си ја прибира раката.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

А научив и по тоа што на тој ден дома беше вистинска збркотница: уште во рани зори стануваше мајка ми, нѐ будеше сестра ми, мене, дедо ми и почнуваше она што севезден го проколнував: ги тресевме постелите, ја менуваме сламата од сламарниците, се пентаревме на столови и со метла мавтавме по ќошињата кинејќи ја пајажината, роневме пченка и толчевме исушени пиперки, ги вадевме добичињата да се топлат на сонце во дворот, трчавме по кокошките за да ја фатиме онаа што носеше јајца во туѓа плевна и на која дедо ми уште одвечер ќе ѝ донесеше пресуда зборувајќи дека такви лиоти не би требало да се држат дома.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Главче почна да се правда дека тој од дома не може да излезе, а камо ли кумитлак да брка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Овие пак, по советот на Толета, ја фатија крајната точка од тој голем „балкана".

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Така, господа војводи! Овде ќе се чукнеме со аскерот и ќе го скинеме обрачот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

9. Прилепската чета, со која отидоа Пере и Ѓорче, закрстари по Баба, Никадинска планина и Бабуна, но Бахтијар ги насочи потерите и на таа страна, та еден ден мораше и таа да се растура.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Аир ефендум, ошче за кумити сме ние старите. Не гледате, едната нога веќе ни е во гробот, — му се испушти на стариот Главчета кој ги беше фатил 99те и ѝ се надеваше на стотата, која сигурно ќе ја фатеше ако не беше пријателот Арслан.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Го прегрна Тодор Толета и го избакна. Се избакнаа и неговите четници со Толевите и Толе ги поведе по мракот сите кон Вепрчани, откаде уште истата ноќ ја прејдоа Црна и ја фатија жиовската Станоновица.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Неговата сува ковчеста рака махинално ја фати и грчевито ја стегна дршката од скепарот.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Полека сосем ѝ се доближи, ја фати со десната рака под вратот, не испуштајќи го ременот, со другата рака ја потфати одзади и ја извлече од снегот.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Кога тие се нафрлија врз јаслите полни со сено, Бојан ја фати малата Снежанка и ја принесе до вимето на една од скоро ојагнетите овци.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Набрзина зедоа по парче леб и сирење, па криејќи се и од Стрела и од малиот Караман, ја фатија угорнината над Заветна.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Сега!“ реши Бојан, па го запре здивот, ја фати најблиската ѕверка на нишан и храбро го повлече чкрапалото.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ја фати за нога и ја повлече удолу кон поточето.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се изждрига шетајќи по гаќи, ја изжабурка устата над чешмата, ја фати перницата под брада и истиот час загрчи како да заструга јазлеста цепаница.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Си ја избриша десната дланка од предниот дел на кошулата и ја фати раката на девојката за да ѝ помогне да помине преку калта, која сѐ уште беше леплива од вчерашниот дожд.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Кога најпосле се реши да ја фати рачката од брчалото, брзо откри дека таа без напор лесно се амка, како на едната, така и на другата страна.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Нежно ја фати под мишка. „Мила моја“, ѝ рече.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И за секоја инспирација која исцрпена од нив, за да се пренесе на сите како одраз на времето, неблагодарно кон нив, ја фатив во стих.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Земанек ја убедуваше дека е возможно и уште ѝ објаснуваше дека јас таа вечер сум ги довел девојките до ситуација да пукнат од смеење, оти сум ја споил таа акробатска способност со мојата смисла за хумор и книжевност, па сум играл една епизода од Декамерон на Бокачо, во која наивниот и глупав сопруг никако не може да се качи на скалата од таванот, за да ја фати својата жена Петрунела како со својот љубовник води љубов; а не може да ги фати, затоа што не ја потпрел скалата на ништо, па штом се качи, се занишува и веднаш стрчнува надоле, од другата страна на скалата, за да не падне.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И тргнав кон нив. Луција ме здогледа на десетина метри, се вкочани, застана и ја фати тетка си под рака, уште посилно.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И потем сосема кротко пристапи кон разбојот, јас ја фатив за половината, ја поткренав и таа веќе следниот момент се фати за вратилото.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Попростачка точка во животот немам видено; и што има смешно ако некој не може да ја фати сопругата во блуд?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Сакав на Луција да ѝ кажам дека воопшто не ми е грижа ни за нејзиниот народен дух, ниту за партијата што го брани, и дека сѐ што сакам е да ја фатам за рака, да ја прегрнам и да ја одведам некаде каде нема ни народен, ни добар, ни зол дух, ни партии; на некој остров каде ќе можам до мила волја да ја бакнувам во папокот, да пијам вино од таа слатка чаша на нејзиниот стомак, да ја опсипувам со милувања и бакнежи; но не смеев да кажам ништо затоа што Луција гледаше сосема разочарано во мене, ме мразеше, ме презираше поради мојата недекларираност, поради отсуството на здрав корен во мене.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ја фатив за рачето: - Виде ли сега што има зад тополите, Билјана?

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Ете затоа дедо Гога се трудеше да ја фати рибата.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Му ја фатив главата и ја пренесов до своето лице.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Имам незадржлива желба да ја фатам и да ја залулам во мрежата на тромавиот пајак.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ја фативме големата бела квака и ја повлековме тешката врата.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Кузман се обидуваше да ја фати за рака, таа се тргаше, нишаше глава и пискаше. - Не, не... Зар овде? Види го ти безобразников.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Одеа со бавен чекор, чиниш го мереа патот, свртија лево и ја фатија благата угорнина и влегоа во шумата.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И по не цела недела пак ја фативме железничката линија и по неа тргнавме за Битола, но овој пат бевме поитри.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Фрлање од високо не доаѓаше предвид, бидејќи од високо ѝ се вртеше, а би било глупаво, кога веќе свесно експериментира со сопствената смрт, во клучниот миг да ја фати несвестица.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Сега тој многу јасно го виде на белината и своето зрно како одлета од врвот на неговата пушка и како ја фати насоката на она ужасно ѕвере, просто следејќи го в петици и сигурно настигнувајќи го, сѐ додека не се вкопа во неговата распафтана арамиска зачекореност.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Напуштија. Како и сите други војски на кралството, и тие ја фатија тенката патичка за дома.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но, и каде би одел, ако не влезев, мислеше Змејко, која пустина би ја фатил, сам...

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Рада повторно ја фати средината на автобусот и потпрена до топлото стакло се препушти на сонот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Како риба е, токму кога ќе помислиш дека ќе ја фатиш таа ти се излизнува низ рацете.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

ВАЖНО, ваквиот прозорец на градски паркинг може да ве посрамоти зашто мора брзо да излезете, да го притиснете ливчето со „баркодот“ за да го отчита читачот и уште побрзо да се вратите во колата, да „убаците“ во прва и да ја фатите рампата додека е крената.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Цар Алексанадар киниса. Го зе на којнот, го занесоа персијскиот цар без којн.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Му вика на војската: - Деца - вика - на царот сега ќе му ја фатме целата војска.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Фаќат војската копај, копај, ја навртеле ректа.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Ја фатил секирата за рачка и вика: ״назад, не гази ја тревата моја, оти тука пот и пот се леало. И моја пот, и од татка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Мајка пак, желната, умре млада. Ја фати некое чудно болестиште, ѝ се поду кожата, отече целата, се набубри.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Водата, како ќе ја фатиш, ќе ти загине на дланката, на лицето. 152

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

и уште од далеку мириса на ракија, барем сега можете да кажете чии шпиони сте, вели, не оставајте ѝ товар на душата дури ќе го барате патот кон небото, кога ќе ја качувате кон господа душата, вели, на правина нѐ земате на душа, велиме ние едно задруго, прескакулица ни одат зборовите, ние сме сиромашни луѓе, печалбари, ебати небото и ебати господот, сичките сте од Македонија, сите, викаме, сичките, по зборот сте оттаму, вели, и моите родители се оттаму, ама вие немате пашапорти, верувајте ни, господине, ние сме селани и не знаеме да лажеме, јас ви верувам, ама другите не веруваат, вели офицерот, моли господине, велиме ние, прави еден голем манастир, тој ја фатил главата и со дланката ја потпира под брадата, се мисли, се двоуми, па потоа се враќа назад, ние чекаме, си шепотиме молби и молитви до господа, белки има господ, вели Стеван Докуз,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Чекорите му ги слушаше постојано зад себе и постојано на иста далечина.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се погоди утредента партиската ќелија да ни прати влезници за опера.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ќе излеземе, таа заповедува да ја фатам под рака.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Веќе не знаеше што да направи повеќе. Ја фати паничен страв и летна да бега надолу кон автобуската станица на патот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Во последниот став на обредот играта е загубена ако Ана (ако Маргарита) ја фати врската Лињ д’Со или ако веднаш излезе на улица; веднаш, еве сега, бидејќи на таа станица и ги нема бескрајните ходници на коишто обично налетувам, туку скалите брзо водат кон целта, кон одредиштето како што велат во средствата на јавниот превоз, а на некои јазици - и кон судбината.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Мислам дека е јасно - Ана (Маргарита) ќе тргне по секојдневниот или пак случаен пат, додека кај мене тоа беше работа на одлука, јас бев решил, уште и пред да влезев во возот, дека доколку некој упадне во играта а се симне на Данфер-Рошро, мојата врска ќе биде линијата Насион-Етоал, како што во случајот Ана (Маргарита) да слезеше на Шатле, можев да ја следам единствено доколку ја фати врската Венсан-Неи.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Секогаш пред легнување се слекуваше гола пред огледалата и со својата убавина ги возбудуваше: се грабеа огледалата кое побргу да ја фати и што подолго да ја здржи во себе: некои ја фаќаа во профил, некои анфас, некои одзади; таа ја гледаше нивната возбуда и како да сакаше што повеќе да ги излудува: се доближуваше де кај едно, де кај друго, де кај трето, де кај четврто...

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Сестра ѝ само ја фати за рака и тие продолжија накај офицерски.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Но, таа знаеше како да си ја фати прекрасната костенлива коса и да ѝ даде убава форма, имаше префинет вкус како да се облече, како да комбинира бои, дезени и штофови и да изгледа беспрекорно.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Во мигот ја откачив пушката, тој се затрча да ми ја фати пушката, а јас го ставив прстот на чкрапалото и само му реков: Готов си сега.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Беше со уште двајца во патрола. Му свикав: Стој!, и му ја побарав лозинката.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тој стоеше малку зад неа и ја фати за половината за да ја придржи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На извесен начин таа сфаќаше дека и самата е осудена, дека порано или подоцна Полицијата на мислите ќе ја фати и ќе ја убие, но со друг дел од разумот веруваше дека е можно некако да се создаде еден таен свет, во кој можеш да живееш како што сакаш.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Двајцата од луѓето ја фатија за раменици и за нозе и ја изнесоа од собата како вреќа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Синот на Пајко како попарен скокна и подаде раце кон неа. Ја фати за раменици, ја стресе.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Зашто сега си ја фатил судбината за гуша, па натаму ти ќе ја управуваш неа. Разбра што ти велам, човеку?“

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Остана само чемерот и маката дека некој излегол поербап од тебе, та што и да сториш, не ќе си кадарен да му ја фатиш мерката и да го исправиш...

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Тогаш, за да може да се качи на чунот, оти тој се нишаше, јас првпат ја фатив за рака. Да не ја фатев подобро.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Најверојатно ќе ја напуштев гимназијата ако се случеше вошката што ја фати Нанчо да се прошеташе по кафената боја на костумот и да ја посочеше некој со прст. За среќа, ја улови Нанчо. Сполај му барем за тоа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

ЗАФИР: (Пее, другите го придружуваат).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Одеднаш Славче туку ја фати... за месиште. Модната вресна, а Славче доби две-три од кавалерот.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Таа не присуствува на трпезата и со неа не сторија гостинките ни „здраво живо“ да не ѝ секне млекото и да не ја фатат „навите“ како леунка.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Доста се поиздиши уште подлабоко: Митра ја фати за раменици, по кроце, полека ја исправи првин да седне, па потоа полека, лека, ја исправи простум и држејќи ја за мишките ја поведе кон горни крај.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Покрај нејзиниот Стојо, три сина и две ќерки, сите како од вреќа истурени, малечки, ѝ се наметнаа на главата и двајца девери —вдовци. Црна Митра, место не може да ја фати.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Го држеше дома повеќе и поради неговото слабо здравје, не го пушташе на училиште иако веќе беше ја фатил осмата година.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Море ми, како ти текна и воа да го направиш златна, Доле? — праша со восхитеност Доста Макрева и ја фати за врат небарем ќе ја избакне.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

На влегување, сега без тропање, ја најде Неда сред куќи каде му мете на прасето и посегна да ја фати за образ, ама таа му ја турна раката настрана и му ја покажа големата врата откаде можеше секој минут да влезе мајка ѝ, и му рече само: — „Пст, мац! Не ваќај кај шо не си клала ота може да е жешко да се попариш!“ — И навистина старата влезе со заграб борина и едно столче.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Во последно време никој не може сосема да е на јасно Која посока ја фатиле Македонците и во која ѕвезда зјапаат Секој има право да си зјапа кајшто сака И безбели ќе биде најдобро да се остават Македонците Ем да се изназјапаат ем да си ја надат посоката Ем да им пукаат гласните жици од патриотски песни

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Штом се вратив од чаршија ја фатив мрзата за шија цел ден по сокак дрдорела сармата скроз ја загорела Куќата цела ко кочина не можев да отпочинам филџани стојат на масата а мрзата мрсна небањата Нервозно кренав паника и сукало дебело заигра комшилук сеир гледаше назад кај татко бегаше

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Татко остана во библиотеката, Мајка ја фати дремка, на миндерот од чардакот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Кметот мрмореше правејќи со сила напори да ја фати мелодијата и да ги следи.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Бонети ја фати и почна да ја повлекува кон себе, но таа замавнувајќи силно со рацете и телото му се оттргна и избега.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Ќе ја фати за раменици. Тој не беше приказна, ќе рече.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Ја фати меко за брада и ѝ се загледа в очи.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Од друга страна, неколку кози и биволи во минување, крај патот или шините, еден нерепрезентативен, покиснат јарец во јужните планини, додека брзаме да ја фатиме магистралата пред мракот.

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Старата чекаше да слушне од него какво варилце да зготви за ручек, а можеше патем да пропере некое алиште или да ја фати метлата.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

- Другар Василопулос, - се излигави Кузе - женава, другар, ја фатив горе, на крадење...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Трчавме кој побрзо ќе стигне. Цела работа беше да ја фатиме сенката.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- Не греши душа, синко... Толкунѕаво гршче пченичка собрав.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Излегувај ти... тии... - Кузе ја фати за рака и ја повлече кон вратата.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- Сепицка, што е тоа, другар? - праша на грчки.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Луман ја фати планината уште пред неколку години.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Мислеше: да ја фатам планината, па да видиме кој кому ќе плати, стар сум, а и окото веќе не ми нишани; да побегнам некаде – нема каде, а и ако побегнам, тој ќе ми плати со крвта на некое од децата; да седне да чека да биде што ќе биде – ни тоа не му се сакаше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тогаш Пеце ја фати Трајанка за рака: - Ама ќе се делиме ли?

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Дедо Геро пак ја фатил планината и се нашол меѓу своите стари пријатели брезничани.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Николче, едно време, истрча напред и ја фати Трајанка за рака: - Слушај, ама како ќе му речеш?

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Профим го стега коњот за оглавот да не мрда; Царјанка ги шири рацете и им забранува на сестричките да истрчуваат пред коњот; по скалите трча Профимица со капчето в раце за да му го стави на Скрче; но сликарот чкрапнал, та сè е фатено во една подготовка за сликање; петта фотографија: пак Профим, жена му Профимица и синот Скрче, но сега малку потпорастен; во рацете држи свеќа; зад нив е црквата, околу нив гробиштата, расцутен јоргован, неколку деца што се бркаат со запалени свеќи в раце за да си ги потпалат косите; некое дете во мигот на чкрапањето е фатено одзади каде што им се исмејува со издолжен јазик; шеста фотографија: фотографијата е направена во сликарско ателје во градот: на стол седи Профимица, в скут го држи Скрче во морнарски алишта, до неа седи Профим, потпрен со раката на нејзиното рамо и облечен во градски алишта што му ги позајмил сликарот за сликање; зад нив кулиса што претставува богата градска одаја, украсена со слики, голем ѕиден саат, на ѕидот распнат персиски кавијор со лав чијашто глава со разината уста се наѕира меѓу Профим и Профимица; на Скрче главата му е помрдната при сликањето и изгледа како да е двојна или како да се гледа низ матни очила; седма фотографија: сите деца заедно: Царјанка, Андромеда, Девица, Венера и Скрче; девојчињата држат во рацете китки цвеќиња, а Скрче мало кученце што не седи мирно; сликарот доближен до нив повеќе отколку што треба, не ги фатил сите убаво: Царјанка, која е на едниот крај од сликата, ја фатил половина, како пресечена од главата од петиците; уште тогаш Царјанка сакаше да ја скине сликата, но татко ѝ Профим не ја оставаше.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Александар нема да ми верува. Тоа си го помислив пред да ја фатам кваката. Никогаш и не ми верувал.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

„Ми ја фати мислата!“ - реагираше Нина.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

И во пеењето – спомен, ја има Фанка која бери грозје лисичина и падарчето кое ја фати, а не сака бакшиш пендолира, туку сака, леле, црни очи... и калеш Донка и Калината руса коса како тељови за тамбура и лулашката на Ѓурѓовден и...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Не се мешај во машките муабети! - ѝ подвикна дедо на баба, а таа поцврсто ја фати фурката и, вртејќи го вретеното налутено, излезе од одајата без збор.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

И можеби затоа, кога пак погледна на Велика и Зоја, забележа дека поттреперуваат нивните бради, дека во очите им виреат и се вртат солзи, тогаш кај неа во градите нешто се прекрши, ја фати грч и ѝ се присака гласно, на сет глас да заплаче, да залелека, да заофка и коса да си корне.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Наредив: по неа! Се стрчаа двајца од моите и по половина час ми рапортираат: другар командант ја фативме дезертерката, ама е ранета...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Циљка со променет глас, во кој се чувствуваше и жал и прекор, ја фати нишката на своето раскажување и на сите им се стори дека во земјанката подувна некаков друг ветар и дека други звукови ја исполнија целата просторија.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Десетарот ја фати за рака, наведна глава напред, вчекори во наметот и до гуша пропадна во снегот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Со здравата рака Циљка ја фати стврдната дланка на мајка си, ја принесе до усните, нежно ја бакна неколкупати и со насмевка полна тага, се потсети на нешто многу блиско, сакано и драго: - Мајко - рече тивко, гледајќи ја в очи - порано секогаш дланките ти мирисаа на топла погача и леб, на млеко и сирење, на сено и пченица, на зрело јаболко и печена круша, на вино и на мед, на џунџуле и босилок, на свежа ораница и на пепел од нашето огниште и од фурната.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

При втората средба се запознавме подобро.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Ќе ти се јавам“, рече таа. „Важи“, реков и ѝ ја упатив својата најширока насмевка. „И јас тебе ќе ти се јавам“.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Беше убаво“, рече таа. „Да“, реков и ја фатив за рака. Имаше ракавици.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Бабо, - ѝ реков, и ја фатив за рака, - нашата банда од сега ќе те штити и ќе ти помага - ти ветувам.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Дури и кога гледаше низ прозорец или ти се чинеше оти сега Даскалот ќе ја фати да не дочула што рекол.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Силно ја фати матарката за грло и се тргна од Французот.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Преку пантолони ми го фати како кога докторката ќе ја фати пумпата од апаратот за мерење притисок, ме стегна неколку пати како да сум некоја молзница и мене толку ми требаше – почувствував како малаксувам од изџвркување.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Сега во телефонската говорница, ја фати през половина, ѝ ја поткрена блузата над папокот и веќе на голо ја имаше меѓу дланките.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Кога се подисправив, со двете дланки ја фатив за задникот одоздола и почнав да се стегам во неа без да сфатам дека доаѓа крајот на моето еротско патување.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

И продолжува Чедо Пелагијо, утре е недела, ќе се промениме во нови пљачки, ќе ја фатиме Пеличка за рачињата и ќе појдеме до цркавата Света Богородица отаде Вардар!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Сега треба да забидеме две опасни стражарски места за да ја фатиме Жупанската Планина.