И терзијата му зема мера од леженка со ендезето и пишува со сапунче на трабата шајаци што ја тркала.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За професија каква што е уметничката треба извесна доза на фанатизам сличен на оној што го има скарабејот кој така доследно ја тркала куглата измет.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Па, си земам за слобода да речам дека е најдобро да си ја тркалаш железната пара на бош и да се дружиш на пријателска база со двајцата, додека не му здодееш на младиот, кој секако има помалку трпение од возрасниот, кој, пак, знае да чека до бесконечност затоа што е каваљер, а ти си неодолива.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
лебот во водата и ќе го вртиме со устата за да можеш да го поттурниш со јазикот и одиме така - клан, клун, клан, клун, и душата си ја стегаме во носот, тука ти се дели од телото, тука ти се враќа назад, оти лепчето ти тежи ко плитар во мевот, а водата шмркни ја и измочај ја, во едно ќоше, наалкавме една цепнатинка во ќошето и - тука за да не смрди многу во вагонот, ама пак остануваше по нешто за да смрди, да те штипе за ноздринки и за очи и така преткаме ко глувци во сламата, се чешаме од болвите, ебати печалбата наша, ми жеже, вели Стеван Докуз, овдека вака, под гушата, и бара вода, ја тркала кофата, клоца низ вагонот, па ќе го удри некого, а ние ќе го фатиме Стевана в гуша, ќе се давиме, ќе го седнуваме,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само Апостол Макаровски пуши, ја тркала цигарата меѓу прстите, испушта долги облачиња чад во лицето од Ристо Коларов.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)