ја (зам.) - тажи (гл.)

И стојам така над неа: втрештена, опалена, изгорена. Ја тажам, се тажам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само ми остана, младо, крвава кошуља, над која ја тажам, плачам, врели с'лзи лијам.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Во црквичето штама... саде откај левата - женска страна се прогласува стишено липање... жените ја тажат тагата на Мајка Богородица, ама и својата тага по умрените.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)