ја (зам.) - сеќава (гл.)

Од тврдината чадеше само некоја гнилеж, некоја задушлива смрдеа што ја сеќаваа и околните села.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ја сеќавам сталоженоста по заоѓањето на сонцето. Небото е уште светло, но вечерницата веќе трепка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Преку тенките кожени прегради очите ја сеќаваат розикавата и тешка светлина на ламбата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Неодамна, само пред два дена, на оваа клупа тој ја сеќаваше младата топлина на Аниното тело.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо ја сеќава на образот топлата мекост на Анините гради.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кошулата на себе не ја сеќаваш и дишењето не го сеќаваш.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
„Избирам со јаготките на прстите. Умирам од желба да ми се случи да напалам таква долна облека што нема да ја сеќавам кога ќе ја допирам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А боите, боите ми се последна ебана грижа”, како да слушнав дека шепоти додека издишуваше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)