Јужниот ветер ја рашири неговата миризба, пчелата ранобудница неколкупати слета во неговите цветчиња.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Утредента сите нѐ собра во одајата, го тргна покривот од лелајката за да го видиме бепчето, а потоа нѐ спотера по селото да ја рашириме веста, да кажеме дека ни се роди братче.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
— Некој нов живот натежнал во тебе, вели, и ти ја раширил снагата и образите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бојана ја рашири дланката и поминина низ црвената коса.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Ќе биди жакето до сабота?“ и ја рашири својата прекрасна бујна насмевка со длабоко, сочно зрачење низ големите округли топли очи со долги трепки и широки веѓи, гушкајќи ја сестра си. ***
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)