ја (зам.) - прашува (гл.)

- ја прашував, сакајќи да ја наведам да се открива себеси – Во селово скоро да нема книги, освен училишната библиотека, а доколку би имало, не можеш да знаеш што пишува во нив?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Можеш ли да седнеш сама? – ја прашував јас постојано, мислејќи дека е нормално на стар човек да се понуди помош, но секогаш наидував на истиот одговор.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ја крева нејзината дланка до усните и ја бакнува, а таа го гледа, стаписана, со црните очи од кои не престануваа да извираат солзи, додека брадата ѝ трепери од возбуда.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со изненадениот поглед немо ја прашува што ѝ е, а таа со едната рака ја брише солзата што ѝ се лизга по мазниот образ и насмевната одмавнува со главата давајќи му на знаење дека е добро.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Жено, ѝ подвикнав јас на таа жената моја. Зовре вода­ за крмакот? Ја прашувам.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Пред десет години Никола Влашки го женел синот и, кога ни по две години не дочекал внук или внучка, сеедно, ја прашал снаата машко ли е момчето и што се случува ноќе кога таа ќе легне со него, ја задева ли, и ги трие ли со дланки јаболката под кошула, легнува ли врз неа, а таа се срамела, бегала од свекорот, но тој и на нива и в куќа сѐ за исто ја прашувал, додека најпосле, еднаш, не му признала дека момчето е машко, повеќе машко отколку што мислела таа за момчињата кога била девојка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина треварите стоеја зад него и го мереа навредено под очи...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Каде, Росе каде росно цвеќе мое, ја прашувам, си ги бришам солзите и одам по неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да не ти е многу тешко, мајче, ја прашувам Капинка, уш, море магаре, зборувам и го тргам магарето за воѓата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Зошто е клепањено, ја прашувам Уља, дали е празник или куќа некаде се запали. - За да бегаме, вели Уља, да излеземе од селово.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Заспа Горица, ја прашувам Уља со шепотење. - Заспа, вели Уља, еве ја ми дише в пауза, ме топли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А зошто да станам, ја прашувам јас жената. - За твое добро, ми вели таа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Отидов и кај Сивевци, ја прашувам жената негова, а таа се чуди, се крсти и се домислува, - Велико, да не си сонувала нешто, ми вели, да не ти се јавил на сон Неделко, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Свекрвата ја прашува невестата првиот ден во новиот дом, по долго молчење најпосле и таа да каже голем лаф. Таа мислела, мислела и на крајот извикала: Крава!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
50. ЛЕВЕНТ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ја прашуваа само неа дали сето млеко од овците да се сири, или нешто да се извади во ѓумови за на пазар, и колку, па колку восок да се остави за свеќи, дали маслото во ќуповите ќе стаса или да се прикупи, дали од месото од свињите што мораа да ги испозаколат, зашто мухамеданците не јадат свинско, да ѝ остават некој черек за неа и за папуџијата Јосиф.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ја прашуваа бабата Депа, а таа им велеше: - Не беа сите три за одеднаш да се породат... Некоја требаше сега, а некоја подоцна... Но стравот од оваа неизвесност им го забрза породувањето...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А додека тој ја прашуваше дали се сложува со него таа ме потчукнуваше по рамото.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Што правиш, Лиде? – ја прашуваат сега тие. - Ручек прави, - одговара надуено Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Наутро ја прашувам што сонувала.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- А ти? Ти што мислиш, смрдам ли? - како што ја прашуваше, дланките почнаа да ѝ се потат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Оди сега соблечи се, - ѝ рече и продолжи да меша нешто со дрвена лажица.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
За сѐ сака децата да ја прашуваат нејзе.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
„Еј“, ѝ подвикна авторот во слушалката. Веќе не ја прашува како е. „Што правиш?“ ѝ вели.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Вие не сте криминалка, ја прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Што е сега гушкањево, ја прашувам, а таа само ме стега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Оти ме бранеше, ја прашувам Гертруда.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И цело време после самата да се карам: што ми требаше да ја прашувам, што ми требаше да се будалам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А кога ќе заврши војната, ја прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Каде, кај вас, ја прашувам. За прекувремено, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зошто си овдека, ја прашуваме. Дека сум Македонка, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја прашувам, што ја боли, а таа само шмрка и ништо не ми кажува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И девојката од Будимпешта, ја прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ами, оти молчиш, ја прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Најпосле мене ми здодеа да очекувам Билјана да добие петка, па престанав да ја прашувам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- А како гледаш ти? - ја прашувам и се чудам јас.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Скоро секој ден кога Билјана се враќа од училиште, ја прашувам: - Биле, како помина денес?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Седнавме и му напишавме. На англиски, со помош на речник, а одвреме-навреме ја прашувавме и Роза за по некој збор.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така тој ден: - Ќе се дружиме?! – ја прашувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Потоа нејзините се вратија од некаде и мајка ѝ влезе во собата: - Мила, - рече - привршувајте со играта, треба да вежбаш клавир.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)