Ти пишував за сѐ што се случува наоколу, за децата, за роднините и пријателите, за сите мои размислувања, за сите збиднувања… Така ја празнев душата.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Сета таа тегоба и јад што ги собираше во себе, сета таа нервоза, напнатост и главоболка, ја празнеше со викање на персоналот, со искричење на очите.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)