ја (зам.) - пее (гл.)

Ете, и учениците за тој ден ја пеат пригодната песна. Песната завршува.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ги слушав штурците, тие ја пееја својата песна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Одломка сме од она и вечно и бесконечно мало кое само по себе го изгубило сеќавањето на себеси и сега секој саме си ја пееме песната која уште никој не ја испеал и никој не ја чул.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ми шепоти: доаѓам од кај морето а Хелен уште чека на брегот шета во залезот и копнее: на секоја самогласка од песната што ја пее светка по една ѕвезда а на нејзината коса еден славеј чека да изгрее месечината. ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Изгледаше како еден од оние што ја пеат химната на корпорацијата и плачат, кои бескрајно се ракуваат со барменот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Песната што печалбарот ја пее при разделбата со својата љубена млада жена.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Клупата не беше удобна, а таа не знаеше од кои причини Кети го постави плетениот стол на тревникот, но нејзе оваа клупа ѝ се допаѓаше затоа што таа беше сместена крај малата воденичка за мелење на жито, која ја пееше својата таинствена песна, и беше поблиску до бавчите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Милан поткашлувајќи си го подготви грлото, си ги замазни мустаќите со горниот дел на дланката и почна да ја пее народната песна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Квечерина ја раздиплуваше известената војничка карта И на неа се мачеше да го распознае својот глас Врз полегнатата војска низ полето Ја корнеше мовта, го соголуваше камењето на тврдината Раскопуваше низ полето, ги чистеше рововите, И некаде на залез, студен ветер кога надоаѓа од замаглените ѕвезди, Тој долго стоеше простум и со војнички поздрав сам си ја пееше песната некогаш што ја пееја неговите момчиња: Отвори ја вратата, можеби ноќва ќе се вратам...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Од неговите зборови ќе ги издвојам и овие: „Ете, таков е ракописот на животот. Секогаш е нејасен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ни не слутев дека неговата судбина ми ја раскажува преку песната што божем успаната девојка ја пеела!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Елелица, плетелица, домазера, доказера, чиф, чиф, чигулки, мартин, дуптин, прескочи - ја пее броенката, па го вперува прстот во мене: - Сега, ти да ми раскажуваш!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Потоа, следуваше вообичаената роденденска песна која сите ја пееја во еден глас.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Даворин од „Индекси“ со својот специфичен глас ја пееше „Не дај се срце“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Шабан Шаулиќ ја пееше песната „Дојди да остареме заедно“, додека одеше само музиката Рада се загледа во профилот на Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Жими господа златен ние сме браќа! (Јасно се подразбираат зборовите од песната која што ја пеат Арнаутите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ја куашт!... Ги гледаш?... (се слуша песна која што ја пеат Арнаутите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Колку повеќе се приближува до крајот на песната која што ќе ја пее, толку повеќе ѝ се очите во шишето. Пее).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Го чатеа лично Максим и еден прилепски поп, прота, а неговите, Јосифовите ученици пред отворениот гроб испеаја една песна на која беше сам тој ги изучил да ја пеат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Па Влатко Стефановски во епизодата за буквата А свири, а Ана Костовска ја пее Ајде слушај, слушај, Калеш бре Анѓо!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Раскажуваше приказни со сладок вкус кои ја топлеа душата кога од селска стана градска, а пееше како славеј една песна за гугутката што им ја остави во наследство, со аманет да ја пеат по слави и свадби.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тоа беше една песничка што ја пеевме кога бев дете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се вратија да ги слушаат стрико си и брачедот, но сега сите пееја. Ја пееја „Спаикчето војник ќе оди“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тоа беше неговиот водечки глас на старата трогласна полифона песна од родниот крај која најчесто ја пееше и преку која се чувствуваше најблиску до своите преку границата, како да ги довикуваше со својот осаменички глас.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Марселезата со интернационалните доброволци последен пат ја пееше на шпанските боишта како член на францускиот доброволен одред.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вчера се присетив и на една песна која ја пеев во хор на училиште.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во слободно време секој ден нешто подготвувавме, учествуваше хорот, правевме скечеви, вршевме проби и во градовите организиравме забави.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во хорот ги пеевме најмногу химните, српската, нашата македонска, руската и албанската, ја пеевме и Марсељезата, и други партизански песни.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Зимата на 15 февруари тој се врати. Тоа беше изутрина, бевме во строј. Ја пеевме химната. Проклет да бидам, химната.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Чана беше задоволна што Петра не ја стави да ја пее книгата, добро е што остана само на кажаното, инаку, ќе успееше ли да ѝ ја најде истата дира на мислата што ѝ ја кажа на Митра?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тогаш се проштава таа со својот роднина, за кого ѝ е жал и плаче, и му го фрла дарот на рамо, подарен од зетот, а девојките ја пеат песната: „Мила ми мила — таткова рода".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И поп Трајко си ја рече старата песничка: истата онаа што му ја пееше на Илка пред десетина-петнаесет години кога го вртеше околу ова бурилце со Стојанка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И како ја пееме Така обѕивава болка толку гласно Саноќ за да потреперуваат, сончогледите.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
8. Студено е И пред мапата на ова старостојбиште Ја пееме својата последна утрена.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Германецот убиен ноќеска крај бензиските складишта ја отвара устата и ја пее својата Лили Марлен.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Четири години ја пеев „Народе македонски...” и четири години заради таа песна го пиев грчкото масло и серев по грчките жандармериски и полициски канцеларии и подруми.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
(Влегува Соња.) Сега сме сите на број. Може да почнеме. (Ја пее интернационалата): На нозе презрени и гладни на нозе робје од цел свет!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Еднаш и јас сум ја пеела „Бандиера роса“15.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури ми ја пееја „Кој да ти каже, Ивана“, како сите да криеја нешто, а тоа нешто што не сакаа да ми го кажат лебдеше во воздухот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сѐ беше успешно: и концептот, и од песните особено на крајот - Ех, тој Тоше!- ја пееше Нина, ама со неа и сите присутни.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Лежеше истегнат на тревата, гледаше во еден бел облак што патуваше по бескрајното небо и му ја пееше оваа песничка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)